«Επί 20 χρόνια ακούγαμε τραγούδια-σαχλαμάρες»

«Ο ρόλος μου δεν είναι να βγάζω πύρινους λόγους. Αν βέβαια τα κομμάτια μου περιέχουν κάτι το εμπρηστικό, τόσο το καλύτερο», λέει και υπόσχεται μια ωραία γιορτή με επιλογές από όλους τους δίσκους του

Του Δημήτρη Κανελλόπουλου

Οσα έζησα με τον Μίλτο Πασχαλίδη τον χειμώνα στον «Σταυρό του Νότου» ομολογώ πως με εξέπληξαν. Τόσο παθιασμένο κοινό σε εμφανίσεις καλλιτέχνη, σπάνια. Το κλαμπ του «Σταυρού» ήταν γεμάτο ασφυκτικά από νεαρόκοσμο, ο φανατισμός τους θύμιζε γήπεδο σε αγώνα-ντέρμπι, η ατμόσφαιρα ήταν φουλ στην ενέργεια. Γενικώς τα πάει πολύ καλά ο Μίλτος το τελευταίο διάστημα στις συναυλίες του. Περισσότερες από τριάντα μετράει αυτό το καλοκαίρι, ανά διήμερο και μία, όργωσε την Ελλάδα απ” άκρου εις άκρον. Και αύριο Τετάρτη καταφτάνει στην «Τεχνόπολη», αυτό θα είναι το κεντρικό του live στη Αθήνα. Νέος πανικός εν όψει. «Εχω φτιάξει ένα πρόγραμμα με τραγούδια απ” όλους τους δίσκους μου, θα είναι μια ωραία γιορτή», μας λέει. «Δεν θα έχω guest, θα περάσουν κάποιοι γνωστοί συνάδελφοι, οπότε θα τους ανεβάσω στη σκηνή. Θα συμμετέχει και ο Ζαχάρης Σπυριδάκης, ο λυράρης μου από την Κρήτη, που ταξιδεύει ειδικά για το βράδυ αυτό. Με λύρα λοιπόν ξανά μετά από πολλά χρόνια».

Από την Καλαμάτα κατάγεται ο Μίλτος Πασχαλίδης, ωστόσο μοιάζει πολιτογραφημένος Κρητικός. Παίζει ρόλο που αποτελεί ιδρυτικό μέλος των Χαΐνηδων. «Ο καθένας μας γυρνάει, όταν τα πράγματα ζορίζουν, στην παιδική του ηλικία ως καταφύγιο», επισημαίνει με έναν αναστεναγμό στην ανάσα. «Αυτό καλείται να υπερασπιστεί η τέχνη σήμερα, το δικαίωμα στη μνήμη. Περάσαμε 20 χρόνια αποβλάκωσης μπροστά στην τηλεόραση ακούγοντας τραγούδια-υποκατάστατα της σαχλαμάρας. Περάσαμε 20 χρόνια με το ρητό «ο κόσμος θέλει να ξεχαστεί». Προσπάθησαν να μας καταργήσουν τη μνήμη σαν να είναι ενοχικό να θυμάσαι. Κι έτσι, ξέχνα ξέχνα, φτάσαμε στο σημείο να έχουμε ξανά κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ. Να καλούνται να λύσουν το πρόβλημα αυτοί οι ίδιοι που το δημιούργησαν. Κάποτε ο κόσμος πρέπει να σταματήσει να… ξεχνιέται και να αρχίσει να θυμάται».

Το καλοκαίρι παρουσιάζονται λίγο διαφορετικά τα πράγματα, περισσότερο χαλαρά, ωστόσο τον χειμώνα παρατηρούσα το κοινό να μοιάζει πολύ… θυμωμένο στις συναυλίες. Οχι μόνο του Πασχαλίδη αλλά κι άλλων καλλιτεχνών που είναι αντίστοιχα πολιτικοποιημένοι. Το διαπίστωσε και ο Μίλτος. «Τον χειμώνα ο κόσμος ήταν πολύ απορημένος και θυμωμένος, ζητούσε από εμάς να στείλουμε μηνύματα, γεγονός πολύ επικίνδυνο. Είχε ανάγκη να τοποθετήσει στο στόχαστρο πρόσωπα και πράγματα. Είναι εύκολο να χρησιμοποιήσει ο καλλιτέχνης καταγγελτικό λόγο, κάτι το οποίο αποτελεί μεγάλη παγίδα. Ο ρόλος μου δεν είναι να βγάζω πύρινους λόγους. Αν βέβαια τα τραγούδια μου περιέχουν κάτι το εμπρηστικό, τόσο το καλύτερο, αλλά μέχρι εκεί».

Γιατί αυτή η προσμονή; «Ο κόσμος περιμένει έναν Μεσσία ή ένα θαύμα. Ούτε το ένα ούτε το άλλο θα συμβεί, πρέπει να κινητοποιηθούμε. Πρέπει να επανεφεύρουμε τη συλλογικότητα. Πριν καταργηθούν οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας είχαν καταργηθεί η συλλογικότητα και η αλληλεγγύη. Υπάρχει ακόμα κόσμος που πιστεύει πως είτε θα τη βολέψει είτε θα τη γλιτώσει. Αν δεν βγει να διαμαρτυρηθεί τώρα, έρχεται η σειρά τού αύριο. Είμαι φύσει αισιόδοξος, ωστόσο αν προφήτευα κάτι τώρα θα γινόμουν Κασσάνδρα».

Και οι πολιτικοί μας; «Δεν καταλαβαίνω αν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο σχέδιο από πίσω, φαίνεται πως ακολουθούμε μια συνταγή που έχει αποτύχει, οι οικονομολόγοι σκίζουν τα πτυχία τους, σηκώνουμε τα χέρια ψηλά στο παράλογο. Η Αριστερά αυτή τη στιγμή είναι εν υπνώσει, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μου δίνει την εντύπωση πως θέλει να κυβερνήσει, ελπίζω το ΚΚΕ να βγει από την ομφαλοσκόπησή του. Από Σεπτέμβριο κινδυνεύουμε να χυθεί αίμα από ένα τυχαίο περιστατικό».

Η κατάσταση άλλωστε προμηνύεται πολεμική στην Παιδεία τον Σεπτέμβριο που ανοίγουν τα σχολεία. «Η Παιδεία είναι το μείζον πρόβλημα εδώ και χρόνια, από κει ξεκινούν όλα. Τα σχολεία βγάζουν στην ελεύθερη παραγωγή ηττημένους ανθρώπους και παπαγαλάκια. Κι ας φροντίσει επιτέλους η πολιτεία να είναι οι δάσκαλοι ευχαριστημένοι, να μην τους διαλύει κάθε χρόνο όλο και περισσότερο».

Κλείνοντας μου λέει για το νέο του βιβλίο – το τρίτο! «Είναι για τον Αλκη Αλκαίο, για τη 17χρονη σχέση μας. Θα περιέχει κι ένα cd με πέντε ακυκλοφόρητα τραγούδια. Τα βιβλία μού προσφέρουν μια ενδιαφέρουσα διέξοδο, τα τραγούδια είναι μια αφήγηση με πολύ στενούς κανόνες και με περιορισμούς. Μου περίσσευαν λέξεις και τις έκανα βιβλία». Και φυσικά δεν ξεχάσαμε την κοινή μας αγάπη, την ΑΕΚ. «Δεν συμμερίζομαι τη θριαμβολογία φίλων λες κι έχουμε πάρει το Champions League. Ηρεμήστε, στην Γ′ Εθνική παίζουμε. Ας μην πανηγυρίζουμε από τώρα, ας έχουμε σκυμμένο το κεφάλι και μακάρι αυτό να αποτελέσει το εφαλτήριο για κάτι καλύτερο».

d.kanellopoulos@efsyn.gr

efsyn