"κι εγώ ανήκω στην κατηγορία των αχρήστων"(σχόλιο για τη χθεσινή παράσταση στον σκαι)

Βασική αρχή 1 : Μην παρακολουθείτε τηλεόραση. Και δε θα μπω καν στη διαδικασία ν’ αναλύσω το λόγο.

Βασική αρχή 2: Στην περίπτωση που αποφασίσετε να παρακολουθήσετε μην επιλέξετε το ΣΚΑΙ για την ενημέρωση σας. Όπως προηγουμένως δεν αναλύω.

Βασική αρχή 3: Στην περίπτωση που αποφασίσετε να αγνοήσετε τις παραπάνω προειδοποιήσεις , σε καμία περίπτωση μην δείτε Τράγκα. Και μη ρωτάτε γιατί.

Βασική αρχή 4: Αν παρόλ’ αυτά μυαλό δε  βάζετε, καλά να πάθετε.

Αλλα΄μην ακούσω από  κανέναν να δικαιολογήσει την χθεσινή ενέργεια του εν λόγω , θα τα πάρω. Το ότι η χρυσή αυγή είναι κόμμα εκλεγμένο κτλ κτλ είναι από μόνο του τραγωδία. Το να της δίνεις λόγο δεν είναι σεβασμός απέναντι στους ψηφοφόρους της αλλά συμμετοχή σ’ ένα προαναγγελθέν έγκλημα. Νομιμοποιείς αυτό που θα ‘πρεπε να καταδικάζεις. Κι επειδή ανήκεις στην εξουσία – γιατί τα ΜΜΕ είναι κυβέρνηση- ο ρόλος σου θα έπρεπε να είναι να αναλύεις τέτοιου είδους κοινωνικοπολιτικά φαινόμενα και να παρέχεις γνώση στο κοινό σου , αυτό το κοινό που τους ψηφίζει. Κατά τη γνώμη μου η ενημέρωση είναι το μεγαλύτερο όπλο κατά του φασισμού. Ενημερωμένοι πολίτες , καλύτερη κοινωνία. Τόσο απλό.

Χθες ζήσαμε λάιβ το σύνθημα που φωνάζουμε στις πορείες : ΜΠΑΤΣΟΙ , TV, ΝΕΟΝΑΖΙ ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝΕ ΜΑΖΙ. Κι ηταν μια ωραία ατμόσφαιρα. Και μερικοί συνάδελφοι του Τράγκα περιορίστηκαν στο να σχολιάσουν ότι η εκπομπή δεν είναι καλή επειδή δεν υπάρχει αντίλογος. Θου κύριε! Γιατί πιο πολύ απ’ όλα, αυτό που έχουμε ανάγκη είναι η δημοσιογραφική δεοντολογία και οι ίσες αποστάσεις. Υποστήκαμε αναλύσεις περί ευγονίας και καθαρότηρας φυλής.Ένιωσα ότι ζω στη Γερμανια του ’30 –’40. Στη Σπάρτη του 5ου π.Χ. . Χάθηκα στο χωροχρόνο. Και απ’ αυτό το ταξίδι δεν βγήκα καλύτερη. Πιο φοβισμένη, πιο απογοητευμένη, πιο θυμωμένη.

Και θυμήθηκα αυτό:

Φριτς, μην προσπαθήσεις να με κρατήσεις άλλο, δεν μπορείς πια...

Έναι ολοφάνερο πως, αν μείνω, θα σε καταστρέψω...

ξέρω πως δεν είσαι δειλός, δε φοβάσαι την Αστυνομία,

όμως υπάρχουν και χειρότερα.

Δεν θα σε πάνε βέβαια σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως,

αλλά αύριο - μεθαύριο δε θα σ' αφήσουν να μπεις στην κλινική σου...

εσύ δε θα πεις τίποτα, μα θ' αρρωστήσεις.

Δεν θέλω να σε βλέπω καθισμένον όλη μέρα εδώ μέσα,

να ξεφυλλίζεις περιοδικά...

Φεύγω από καθαρό εγωισμό και τίποτ'  άλλο. Μην πεις τίποτα...

(Σταματάει πάλι. Ξαναρχίζει )

Μην πεις πως δεν έχεις αλλάξει. Έχεις!... Την περασμένη βδομάδα

ανακάλυψες, "κρίνοντας εντελώς αντικειμενικά", ότι το ποσοστό

των Εβραίων ανάμεσα στους επιστήμονες "δεν είναι και τόσο μεγάλο".

Όλα αρχίζουν με κάτι τέτοιες "αντικειμενικές διαπιστώσεις"...

Και γιατί μου λες ολοένα ότι ποτέ δέν ήμουνα τόσο φανατική Εβραία όπως τώρα;

Και βέβαια είμαι! Ο φανατισμός, βλέπεις, είναι κολλητικός!...

Ω, Φριτς, τι κακό μάς βρήκε!

(Σταματάει πάλι. Ξαναρχίζει)

Δεν σ' το είπα πως θέλω να φύγω, πως ήθελα να φύγω από καιρό,

γιατί δεν μπορώ να μιλήσω όταν σε κοιτάω, Φριτς.

Τότε, τα λόγια μού φαίνονται τόσο άχρηστα και μάταια...

"Αυτοί" έχουν αποφασίσει για όλα και για όλους, το ξέρεις.

Όμως, τι τους έχει πιάσει; Τι θέλουν πραγματικά;

Τι τους έκανα εγώ; Ποτέ μου δεν ανακατεύτηκα στην πολιτική.

Ψήφισα εγώ τον Τέλμαν και τους άλλους κομμουνιστές;

Είμαι μια αστή νοικοκυρά, με υπηρεσία και λοιπά... και ξαφνικά,

σου λένε πως μονάχα οι ξανθές γυναίκες έχουν το δικαίωμα

να είναι νοικοκυρές και αστές!...

Τον τελευταίο καιρό, σκέφτηκα πολλές φορές κάτι που μου είχες

πει πριν αρκετά χρόνια: πως υπάρχουν άνθρωποι "χρήσιμοι"

και άλλοι "λιγότερο χρήσιμοι",

και πως οι πρώτοι έχουν δικαίωμα να παίρνουν ινσουλίνη

όταν είναι άρρωστοι, ενώ οι δεύτεροι δεν έχουν.

Κι εγώ, η ανόητη, συμφωνούσα μαζί σου!...

Τώρα φτιάξανε κι άλλες κατηγορίες τέτοιου είδους,

κι εγώ ανήκω στην κατηγορία των αχρήστων. Καλά να πάθω!

(Σταματάει πάλι. Ξαναρχίζει)

Ναι, φτιάχνω τις βαλίτσες μου. Μην κάνεις πως δεν κατάλαβες

τίποτα, όλες αυτές τις μέρες...

Φριτς, μπορώ να υπομείνω τα πάντα, εκτός από ένα:

να μην κοιταγόμαστε στα μάτια, τις τελευταίες ώρες που μας μένουν.

Αυτό δεν πρέπει να το καταφέρουν οι ψεύτες που αναγκάζουν όλο

τον κόσμο να λέει ψέματα...

Πριν δέκα χρόνια, άμα έλεγε κανένας ότι δεν φαίνομαι πως είμαι Εβραία,

εσύ απαντούσες αμέσως: "Πώς, φαίνεται!" Και χαιρόμουνα γι' αυτό.

Ήταν τίμιο και ξεκάθαρο...

Γιατί, λοιπόν, τώρα να κρυβόμαστε πίσω απ' το δάχτυλό μας;

Φεύγω, επειδή, αν μείνω, θα σε πάψουν από Αρχίατρο.

Κι επειδή σού έχουν κιόλας κόψει την καλημέρα στην Κλινική,

κι επειδή δεν κλείνεις μάτι, τις νύχτες...

Μη μου πεις να μείνω.

Φεύγω βιαστικά επειδή δε θέλω να μου πεις εσύ, μια μέρα, να φύγω.

Γιατί αυτό θα γίνει, αργά ή γρήγορα. Είναι ζήτημα χρόνου.

Ο χαρακτήρας είναι ζήτημα χρόνου.

Αντέχει περισότερο ή λιγότερο, όπως και τα γάντια.

Τα καλά κρατάνε πολύ, αλλά όχι για πάντα...

Μη νομίζεις πως είμαι θυμωμένη. Όχι, είμαι!

Γιατί πρέπει εγώ να δείχνω πάντα "κατανόηση";

Τι κακό υπάρχει στο σχήμα της μύτης μου ή στο χρώμα τών μαλλιών μου;

Πρέπει να παρατήσω την πόλη όπου γεννήθηκα, για να μην είναι

"αυτοί" υποχρεωμένοι να μου δίνουν κι εμένα βούτυρο!...

Τι είδους άνθρωποι είσαστε; ναι, και συ!

Βρήκατε τη θεωρία των κβάντα, κι όμως κάθεστε και σας διατάζουν

αυτοί οι καννίβαλοι... σας τάζουν πως θα κατακτήσετε τον κόσμο,

αλλά δεν σας επιτρέπουν να κρατήσετε τη γυναίκα που θέλετε.

Απ' τη μιά, τεχνητή αναπνοή -κι απ' την άλλη, θηλιά στο λαιμό!...

Είσαστε τέρατα ή ποδογλείφτες τεράτων!...

Ναι, είμαι παράλογη, αλλά τι χρησιμεύει η λογική σ' έναν τέτοιο κόσμο;».

(απόσπασμα από την Εβραία του Μπρεχτ)

Οι ποιητές τα λένε πάντα καλύτερα.

Τώρα σιωπή.

psycho