Η εργασία δικαίωμα όλων

Αυτές τις μέρες βλέπουμε μια κυβέρνηση η οποία παράνομα καταργεί θέσεις εργασίας από τον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, καταργεί νόμους και άρθρα τους συντάγματος κάθε ώρα, παραβιάζει κάθε δικαίωμα μας. Με οποιοδήποτε τρόπο θέλει να κρατηθεί στην θέση της και στην καταστροφική για εμάς πορεία. «Αποφασίζουμε και διατάσουμε» είναι η κουβέντα που πλέον ακούγεται απ αυτήν. Και όλα αυτά εξαιτίας των μνημονίων που υπερψηφίστηκαν από το 2011. Η κάλυψη που έχει η κυβέρνηση για να εκτελέσει επί λέξη τα μνημόνια είναι πλήρης και με τέτοιο τρόπο που δεν μπορεί κανείς να την αποτρέψει. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που αποτελούν την κυβέρνηση είναι δύο κόμματα με μεγάλη ιστορία σαν παλιότερες κυβερνήσεις που ποτέ τελικά δεν ήταν αξιόλογες. Ανά τετραετία περίπου μαθαίναμε τα λάθη της προηγούμενης. Αλλά σήμερα είναι κυβέρνηση συνεργασίας. Η δε αντιπολίτευση ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛΛ, ΚΚΕ (η χρυσή αυγή δεν λέγεται κόμμα και η ΔΗΜΑΡ μια μεικτή ομάδα χαμένων βουλευτών) είναι κόμματα τα οποία το μόνο που γνωρίζουν είναι να αντιδρούν σε κάθε κίνηση της κυβέρνησης και μόνο. Είναι κόμματα που δεν θέλουν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και (αν μπορούσαν) να την διόρθωναν. Όλα αυτά μας αντιπροσωπεύουν. Τα ΜΜΕ σταθερά στο ρόλο του παπαγάλου συνεχίζουν το έργο τους με την φανερή τους στήριξη στα κυβερνητικά κόμματα και την τρομοκρατία που διαφημίζουν. Και γι αυτά ακόμα έχουμε συσκευές και τα ενισχύουμε με νέες να σκεφτούμε ότι τα λεφτά που πετάμε σε αυτούς που μας τρομοκρατούν θα μπορούσαμε να τα έχουμε για κάτι πιο παραγωγικό για τον εαυτό μας. Δική μας επιλογή είναι που αφήνουμε να έχουμε τους τρομοκράτες στα σπίτια μας μέσα. Αυτές τις μέρες οι τρομοκράτες διαλάλησαν νέους αριθμούς απολύσεων από σχολεία, νοσοκομεία και λοιπές ΔΕΚΟ. Ο τρόπος που διαλαλούν κάθε άλλο παρά αντικειμενικός είναι. Απ τα κυβερνόντα κόμματα η πρόταση που τελειώνει την ανακοίνωση των απολύσεων είναι «Ο λαός ζητάει να ξεκαθαρίσει ο δημόσιος τομέας άμεσα και ο μόνος τρόπος που μπορεί να γίνει είναι αυτός» και αμέσως οι παπαγάλοι κάνουν αναπαραγωγή της ίδιας κουβέντας τόσες πολλές φορές που να είναι βέβαιοι και οι ίδιοι ότι δεν πρόκειται κανείς να μην την έχει αποστηθίσει μέσα στο μυαλό του και να τον κάνει να μη σκεφτεί ότι αύριο ίσως είναι η μέρα του να μείνει άνεργος και κατά συνέπεια άστεγος ή μετανάστης.  Αν αύριο το πρωί ξυπνάγαμε όλοι και πηγαίναμε σε όποιο νοσοκομείο ή σχολείο ή σε άλλη δημόσια υπηρεσία και ανάλογα με τις γνώσεις μας (που όλοι έχουμε ανάλογες γνώσεις) μπαίναμε σε κάθε κτήριο λειτουργικής μονάδας και το λειτουργούσαμε εμείς χωρίς να υπολογίσουμε τους τρομοκράτες και τις απειλές τους δεν θα αναγκάζονταν όλοι αυτοί που μας αντιπροσωπεύουν προσβάλλοντας κάθε μέρα και πιο πολύ να φύγουν; Ο δάσκαλος και ο καθηγητής στο σχολείο της επαρχίας που θα κλείσει και να κάνει μάθημα μόνο σε ένα παιδί που θα υπάρχει εκεί. Οι γιατροί και οι νοσηλευτές στο αγροτικό ιατρείο ενός χωριού χαμένου από τους χάρτες και να βοηθάνε τους ξεχασμένους κατοίκους που υπάρχουν εκεί και ο κάθε υπάλληλος της όποιας δημόσιας υπηρεσίας να παρέμενε στο πόστο του παρά της απειλές, δεν θα φύγουν; Θα μείνουν; Από δω κι εμπρός απλά θα απολύουν με κλείσιμο των υπηρεσιών και κατάργηση ειδικοτήτων και θέσεων εργασίας δεν θα μειώνουν μόνο τους μισθούς και τα ένσημα. Μπορούμε να τους διώξουμε αν μπούμε εμείς οι ίδιοι εμπόδιο σχέδια τους. Οι δρόμοι είναι δικοί μας και είναι δρόμοι για να φωνάξουμε κατά του καθεστώτος που έχουμε. Η δουλειά είναι δικαίωμα όλων. Οι λειτουργικές θέσεις εργασίας είναι υποχρέωση και δικαίωμα όλων μας να υπάρχουν. Τα νοσοκομεία, τα ιατρεία, τα σχολεία και κτήρια δημόσια είναι υποχρέωση μας να μείνουν ανοιχτά για μας, για τα παιδιά μας και για το μέλλον μας. Η φίμωση των παπαγάλων και η πλήρη αδιαφορία στις εντολές αυτών είναι το καλύτερο όπλο μας.

Κουκουβάγια