Η οικονομική κρίση στις γιορτές

                                   

  Με επίσημα ποσοστά ανεργίας να αγγίζουν σχεδόν το 30% και τα ανεπίσημα ποσοστά να αγγίζουν το 35-40%, με κομμένα όλα τα δώρα και σχεδόν κομμένα όλα τα επιδόματα με το επίδομα ανεργίας  κάτω από 400 ευρώ και εργασίας με την βία στα 500 ευρώ μισθό επιμένουν οι μέρες να είναι και γιορτινές.

 Πάσχα στο χωριό με τι λεφτά; Πασχαλινό τραπέζι με τι λεφτά; Τέτοιες μέρες για έναν άνεργο είναι κατάρα. Χωρίς δουλειά σημαίνει και χωρίς λεφτά και με ένα επίδομα ανεργίας να φτάνει μέχρι τους λογαριασμούς και το νοίκι οι μέρες αυτές δεν είναι καθόλου άγιες. Δεν υπάρχει μυαλό να χαρεί κάποιος με την οικογένεια του και τους φίλους του, υπάρχει μυαλό μόνο στην αναζήτηση χρημάτων για να βγάλει και την επόμενη μέρα ίσως και την επόμενη εβδομάδα. Έχει μυαλό μόνο για μαθηματικές πράξεις που κάνει για να δει πως μπορεί να βρει τρόπους να πάρει τσιγάρα και ένα πιάτο φαγητό στην οικογένεια του. Αν υπάρχουν γονείς σε χωριό θεωρούνται σωτήρες την στιγμή που εξασφαλίζονται κάποια τρόφιμα ή στο τέλος και μια στέγη μέχρι να βρεθεί λύση στο οικονομικό πρόβλημα της οικογένειας, βέβαια και εκείνοι αν είναι σε θέση να τα προσφέρουν.

  Για τους «τυχερούς» δηλαδή τους εργαζόμενους που ο βασικός μισθός με το ζόρι φτάνει τα 500 ευρώ, με νοίκι, με έξοδα προσωπικά, λογαριασμούς και φόρους που κάθε μέρα αυξάνονται, όλες οι χαρές των γιορτών περιορίζονται δραματικά. Οι «τυχεροί» έχουν φτάσει στο επίπεδο της «δουλείας» ώστε να εξασφαλίζουν έστω  τα άκρως απαραίτητα με ότι συνεπάγεται από τον όρο «δουλεία» κομμένα δώρα, καθόλου ασφάλεια, μειώσεις μισθών, καμία αποζημίωση σε περίπτωση απόλυσης, αυξήσεις ωρών δουλειάς μπαίνουν σε έναν κύκλο σκέψεων και ανασφάλειας για το μέλλον γενικά αλλά και για το αύριο που θα ξημερώσει. Κάποτε όταν συνέβαινε έστω και το παραμικρό είχε επιλογές για δουλειά άλλη, είχε αποζημίωση από την προηγούμενη δουλειά αν απολυόταν, είχε ιατροφαρμακευτική κάλυψη από την ασφάλεια του και ένα επίδομα ανεργίας που του εξασφάλιζε ένα χρονικό διάστημα για καλύτερη εύρεση εργασίας. Σήμερα το μόνο που του εξασφαλίζεται είναι μια μακροχρόνια ανασφάλεια για το αύριο.

  Από την άλλη όταν υπάρχει τόσο υψηλό ποσοστό ανεργίας και χαμηλόμισθων εργαζόμενων σημαίνει επίσης ότι η αγορά πέφτει σχεδόν με τα ίδια ποσοστά (-40%) και ο κάθε ελεύθερος επαγγελματίας βλέπει την επιχείρηση του να καταρρέει μέρα με την ημέρα. Φόροι, νοίκι, ασφάλειες ,λιγότερες πωλήσεις φέρνουν ένα ταμείο άδειο και χρέη που αυξάνονται κάθε μέρα. Οι συχνές μετακινήσεις της επιχείρησης σε μέρη με χαμηλότερο νοίκι προσωρινά του διασφαλίζουν κάτι μικροποσά για κέρδος αλλά στο τέλος κλείνει λόγω χρεών με κίνδυνο να χάσει ακόμα και το σπίτι του που υποθηκεύθηκε εξαιτίας των δανείων για να στηρίξει την επιχείρηση του. Και ένα επίδομα της τάξεως των 500 ευρώ σαν αποζημίωση από το κράτος δεν του παρέχει παρά μόνο ανασφάλεια και χρέη που μένουν πίσω.  Με όλα αυτά και σε όποια θέση και να είναι κάποιος οι γιορτές είναι σχεδόν βάρος απ ότι μέρες ξεκούρασης και χαράς.

κουκουβάγια