Άλλη μια επαλήθευση ότι η κρίση είναι πρωτα απ’όλα πνευματικη-Κική Δημουλά :οι μάσκες έπεσαν

Τί να σχολιάσει κανείς για την ρήση της ποιήτριας; Καταρχήν κρίμα. Στην εποχή που δεν έχουμε φαί  , η πνευματική τροφή (sic) είναι βασική δίεξοδος εκτόνωσης, ελπίδας και σκέψης. Και δυστυχώς εισπράττουμε μια εκκωφαντική σιωπή.. Σα να μη συμβαίνει τίποτα σα να μας έχουν υπνωτίσει.. Ησυχία η πόλη κοιμάται.. Και σαν να μην έφτανε αυτό πρέπει να υποστούμε και τα ρατσιστικά ιδεώδη «πνευματικών» κυριών που κάποτε τοποθετούσαμε ψηλά στο μυαλό μας. Τώρα που τους έχουμε πιο πολύ ανάγκη… Το κενό που αφήνουν , γεμίζουν παόλες , παντελίδηδες, φασιστικά μορφώματα. Δεν σε συγχωρώ κυρα Κική. Ούτε εσένα, ούτε αυτούς που έχουν πάψει να μιλούν. Ούτε τους διάσημους , ούτε τους άσημους. Κι ας μην μοιράζονται την ίδια ευθύνη.

psycho

καταπληκτικό σχόλιο από το διαδύκτιο:

Ὁ ἔρωτας,
ὄνομα οὐσιαστικόν,
πολὺ οὐσιαστικόν,
ἑνικοῦ ἀριθμοῦ,
γένους οὔτε θηλυκοῦ, οὔτε ἀρσενικοῦ,
γένους ἀνυπεράσπιστου.
Πληθυντικὸς ἀριθμὸς
οἱ ἀνυπεράσπιστοι ἔρωτες.

Φασισμός,
όνομα ουσιαστικό,
πολύ ουσιαστικό,
πληθυντικού αριθμού,
γένους ούτε θηλυκού ούτε αρσενικού,
γένους ελληνικού,
ενικός αριθμός: ανθρωποι που δεν αγαπούν, άνθρωποι που ξεχνούν.

Ὁ φόβος,
ὄνομα οὐσιαστικὸν
στὴν ἀρχὴ ἑνικὸς ἀριθμὸς
καὶ μετὰ πληθυντικὸς
οἱ φόβοι.
Οἱ φόβοι
γιὰ ὅλα ἀπὸ δῶ καὶ πέρα.

Ο σεβασμός
όνομα ουσιαστικό,
στην αρχή ηχηρό
και μετα αργό, σιγανό
Οι σεβασμοί, για όλα όσα κατηγορείς πως φταίν, για όσα δεν έμελλε να μάθεις.

Ἡ μνήμη,
κύριο ὄνομα τῶν θλίψεων,
ἑνικοῦ ἀριθμοῦ
μόνον ἑνικοῦ ἀριθμοῦ
καὶ ἄκλιτη.
Ἡ μνήμη, ἡ μνήμη, ἡ μνήμη.

Η λήθη,
κύριο όνομα των άλλοτε προσφύγων.
ενικού αριθμού,
μόνο ενικού, ο νόστος για πατρίδες που ζήλεψες αλλά δεν δύνασαι να προσφέρεις.

Ἡ νύχτα,
Ὄνομα οὐσιαστικόν,
Γένους θηλυκοῦ,
Ἑνικὸς ἀριθμός.
Πληθυντικὸς ἀριθμὸς
Οἱ νύχτες.
Οἱ νύχτες ἀπὸ δῶ καὶ πέρα.

Το φως,
όνομα ουσιαστικο,
γένους παγκόσμιου.
Ενικού αριθμού στις καρδιές πολλών.
Τα φώτα , τα φώτα που σε ξεγελάν.
Όλη τη γλώσσα μίλησες μα τίποτα δεν είπες.

και το άρθρο:

Kική Δημουλά: ''Δεν αντέχω τους μετανάστες στην Κυψέλη, πιάνουν όλα τα παγκάκια''

Η Κική Δημουλά και το ξέσπασμα κατά των μεταναστών, όπως το κατέγραψε η ''Εφημερίδα των

Το γύρο του διαδικτύου κάνουν οι δηλώσεις που φέρεται να έκανε, σύμφωνα με την "Εφημερίδα των Συντακτών" η ποιήτρια Κική Δημουλά για τους μετανάστες στη διάρκεια εκδήλωσης των Atenistas στην Κυψέλη.

Όπως αναφέρει η δημοσιογράφος της στήλης ''Τρίτη Ματιά'', Άννα Δαμιανίδη, η οποία ήταν παρούσα στην ξενάγηση των Atenistas στην Κυψέλη, μετά την περιήγηση στην περιοχή , η ποιήτρια είπε ότι δεν αντέχει τους μετανάστες στην Κυψέλη, είναι τόσοι πολλοί που πιάνουν και τα παγκάκια και δεν μπορεί να κάτσει κανείς στην πλατεία.

Στο κείμενο μεταξύ άλλων αναφέρονται τα εξής:

''Στο τέλος της περιήγησης στην αυλή του σχολείου περιμέναμε ν' ακούσουμε κάτι ωραίο και αξέχαστο από τα χείλη πνευματικών ανθρώπων. Και τι είπε η ποιήτρια; Ότι δεν αντέχει τους μετανάστες στην Κυψέλη, τόσοι πολλοί που είναι, πιάνουν και τα παγκάκια, δεν βρίσκεις να καθίσεις στην πλατεία, άσε που κλέβουν και φοβάται να βγει από το σπίτι της, α-πα-πα! χάλια. Εντάξει δεν χρειαζόταν να είσαι διακεκριμένη ποιήτρια για να πεις τέτοια.

Τα λένε κάθε μέρα γριές στο τρόλεϊ για να πιάσουν κουβέντα. Κι ούτε καν όλες, κάμποσες έχουν καταλάβει ότι δεν μπορείς να γενικεύεις έτσι και συγκρατούνται''.

Σε άλλο σημείο, η αρθρογράφος σημειώνει ότι ο Μένης Κουμανταρέας και ο Μενέλαος Καραμαγγιώλης που βρίσκονταν στην εκδήλωση έσπευσαν να πουν ότι ''στην Κυψέλη μένουν κυρίως οικογενειάρχες που προσπαθούν να ενσωματωθούν''.

"Στην Κυψέλη μένουν κυρίως οικογενειάρχες που προσπαθούν να ενσωματωθούν", είπαν οι άνθρωποι προσπαθώντας να αλλάξουν κουβέντα. Σιγά, σιγά σηκωθήκαμε να φύγουμε, το έργο το είχαμε ξαναδεί. Περιμέναμε από μια διακεκριμένη ποιήτρια κάτι πιο βαθύ, πιο ανθρωπιστικό; Κάτι φωτεινό που θα βοηθούσε τη συνύπαρξη με τους μετανάστες, που θα μαλάκωνε τους ανθρώπους; Λάθος μας.

Η ποιήτρια επιβεβαίωσε ότι στην Ελλάδα η μπαναλιτέ του ξενοφοβικού λόγου δεν γνωρίζει σύνορα, ταξικά και άλλα. Με άνεση μπορείς να γενικεύεις, να βγάζεις το ρατσισμό σου χωρίς άγχος, ακόμα και δημόσια, ακόμα και σε πρωτοποριακές συναντήσεις γνωριμίας με το χώρο και τους γείτονες. Αλίμονο, τι είναι η πολιτική ορθότης για μια ποιήτρια που έφτασε στην κορυφή; Ξενέρωτες αμερικανιές".

πηγή