Από τον Σπανό, τον Τσουκάτο και τον Τσοχατζόπουλο, στην Ουκρανία και στην ιστορία των πολιτισμών. Μια παράωρη συνάφεια σκέψεων

Προσοχή, αυτό το κείμενο δικαιολογεί πλήρως το ψευδώνυμο «Παράωρος». Η αρχή του κειμένου δεν έχει καμιά σχέση με το τέλος του. Από αλλού ξεκινούν οι σκέψεις και αλλού καταλήγουν. Από παράγραφο σε παράγραφο αλλάζει σχεδόν η θεματολογία με τρόπο τρελό και παράωρο. Δεν πρόκειται για ένα κείμενο αυτοτελές αλλά για μια συρραφή σκέψεων. Ξεκίνησα να γράφω για τις συλλήψεις των λαμόγιων και κατέληξα να γράφω για την ιστορία των πολιτισμών. Δεν έγινε εσκεμμένα. Απλά προσπαθώντας να δώσω εξηγήσεις για το ειδικό η φαντασία μου με οδήγησε στο γενικό. Σκέφτηκα να μην το ανεβάσω καν, αλλά το μετάνιωσα. Θα το ανεβάσω δίνοντας μια υπόσχεση στον εαυτό μου, να γράψω 10 αυτοτελή κείμενα για κάθε θέμα που προέκυψε,,,, όσες δηλαδή είναι και οι παράγραφοι αυτού του Χαοτικού κειμένου. Και ξεκινάει κάπως έτσι:

…Αναρωτιέμαι τι γίνεται τον τελευταίο καιρό με τις διάφορες συλλήψεις τύπου Ψωμιάδη, Κοντομηνά, Σπανού, Φιλιππίδη  κλπ. Τράπεζες, τηλεοπτικά κανάλια και ποδόσφαιρο χρησίμευαν για το ξέπλυμα μαύρου πολιτικού χρήματος και όχι μόνο. Τώρα μπήκαν στο στόχαστρο και οι ΜΚΟ. Ότι θαυμάζαμε δηλαδή και ότι κυριαρχούσε στη ζωή μας πλέον πλήττεται. Το χορό τον άνοιξε ο Τσοχατζόπουλος, που χρόνια ξέραμε εδώ στην Ελλάδα για τα υποβρύχια και τις μίζες, αλλά χρειάστηκε άρθρο σε Γερμανική εφημερίδα για να συλληφθεί.

Αναρωτιέμαι λοιπόν αν όλοι αυτοί απλά παραδόθηκαν στη δικαιοσύνη για να γλιτώσουν οι υπόλοιποι. Αναρωτιέμαι αν πρόκειται απλά για την ανάγκη που αισθάνθηκε η εξουσία να δώσει ενόχους στον θυμωμένο λαό. Μήπως απλά οι Γερμανοί ξεκαθαρίζουν το τοπίο και διαλύουν το εγκληματικό κατεστημένο για να δημιουργηθεί κάποιο νέο; Μήπως ξεκίνησε ο χορός των συλλήψεων και η δικαιοσύνη  ένιωσε λίγο ελεύθερη και προχωρά ανεξάρτητα; Μήπως είναι απλά ένας μικρός ανταγωνισμός μεταξύ κλεφταποδόχων; Κάτι σαν ξεκαθάρισμα λογαριασμών σε πιο επίσημη μορφή. Μειώθηκε βλέπεις το ΑΕΠ, μειώθηκαν και τα λάφυρα άρα οι μικροί ανταγωνιστές πρέπει να εξαφανιστούν για να αναλογούν μεγαλύτερα κέρδη στα πολύ μεγάλα κεφάλια του οργανωμένου εγκλήματος. (Βλέπε επιχειρηματικό κόσμο της Ελλάδας).

Ότι από όλα αυτά και αν συμβαίνει το σίγουρο είναι ότι γεμίζω χαρά βλέποντας όλους αυτούς τους «ισχυρούς» με χειροπέδες. Χαίρομαι να τους βλέπω να πέφτουν και αυτοί από τα σύννεφα έστω για μία φορά στη ζωή τους. Χαίρομαι να τους βλέπω να γίνονται βορά στους δημοσιογράφους, να νιώθουν αδύναμοι και να νιώθουν λίγο άγχος.

Φυσικά στον πολιτικό τομέα η συγκομιδή είναι φτωχή. Μετά τον Τσοχατζόπουλο δεν υπάρχει άλλη σύλληψη. Και αυτός είπαμε συνελήφθηκε από Γερμανικό δημοσίευμα όταν ο Παπανδρέου άρχισε να μιλά για δημοψηφίσματα. Ήταν σαν να μας λένε οι Γερμανοί: «Ξέρουμε ποιος έχει πάρει λεφτά και πόσα». Ήταν ένα λοιπόν ξεκάθαρο μήνυμα στα αρπαχτικά των ΠΑΣΟΚ-ΝΔ ότι αν κάνουν πίσω μάλλον θα βρεθούν στη φυλακή. Γι αυτό και βλέπουμε τόσους και τόσους «αντιμνημονιακούς» του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ  να σηκώνουν τα χεράκια για να σώσουν την χώρα ή μάλλον το τομάρι τους.

Βλέπουμε επίσης στοχοποιήσεις περίεργες. Λιάπης, κάποιοι φίλοι του Καραμανλή (βλέπε ΜΚΟ) Είναι σαν να χτυπούν και εκεί συγκεκριμένα στρατόπεδα, συγκεκριμένες πολιτικές φατρίες. Όχι ότι δεν είναι ένοχοι και αυτοί, αλλά αναρωτιέμαι γιατί η ομάδα Σημίτη εξακολουθεί να κυκλοφορεί ελεύθερη και να σουλατσάρει ανάμεσα στους 58 με ηγετική συμπεριφορά. Τι να απέγιναν οι Τσουκάτοι και οι λοιποί; Από την άλλη η ομάδα Καραμανλή η οποία προσπάθησε έγκαιρα (έστω για τα δικά της συμφέροντα) να ψάξει άλλη λύση πέρα από το ΔΝΤ (βλέπε Μπουργκάς Αλεξανδουπολη) κυνηγιέται συνεχώς.

Τα σχέδια του Καραμανλή να βάλει και τη Ρωσία στα πράγματα της Ελλάδας απέτυχαν και σταμάτησαν μετά το σκάνδαλο της Vodafon με τις παρακολουθήσεις. Αν θυμάστε καλά τότε ήταν που εξαφανίστηκε ο Καραμανλής από το προσκήνιο και σταμάτησε ακόμη και να κάνει δηλώσεις. Μάλλον βρήκαν και γι αυτόν ράμματα για τη γούνα του και τον αφόπλισαν τότε, μιας και δεν είχε λόγο να ρισκάρει τα κέρδη του.

Ο Παπανδρέου δε το πρώτο πράγμα που έκανε όταν πήρε την εξουσία ήταν να κάνει επίσημη δήλωση για την αναδιαπραγμάτευση για τον αγωγό φυσικού αερίου από τη Ρωσία. Με λίγα λόγια να την σταματήσει. Το δεύτερο πράγμα που έκανε ήταν να μας βάλει στο ΔΝΤ. Βλέπουμε λοιπόν πως και εδώ έγινε η μάχη που γίνεται τώρα στην Ουκρανία. Ρωσία και Δύση έδωσαν μια μικρή μάχη επιρροής. Εδώ βέβαια είμαστε όλοι αφοσιωμένοι στη Δύση  και έτσι δεν χρειάστηκε τίποτα παραπάνω από μια παρακολούθηση και μερικά τηλέφωνα ώστε να έχουμε ανακήρυξη νικητή. Εδώ δεν έχουμε θύματα στις διαδηλώσεις, αλλά έχουμε θύματα από τις αυτοκτονίες, την ανεργία, τη φτώχεια. Εδώ δηλαδή έχουμε θύματα της ειρήνης. Εδώ δεν έχουμε τους Ναζί να ρίχνουν μολότοφ στην αστυνομία, αλλά με τη βοήθεια της αστυνομίας. Αυτές είναι οι μόνες διαφορές, κατά τα άλλα η ιστορία είναι η ίδια.

Εδώ και καιρό γίνεται μια αναδιανομή των σφαιρών επιρροής και των συνόρων. Ιρακ, Ιράν, Συρία, Λιβύη, Γεωργία, Ουκρανία. Άρχισαν οι Αμερικάνοι να κάνουν και βρώμικο πόλεμο δημοσιευμάτων ενάντια στην Βενεζουέλα. Η Ευρώπη αφέθηκε στη Γερμανία με το νότο να ψάχνει να βρει το δρόμο του και να μην μπορεί. Άνοιξε πάλι το Κυπριακό και εμείς αρχίσαμε να μιλάμε για την ΑΟΖ από μειονεκτική θέση. Ξαναμοίρασμα του κόσμου λοιπόν και δυστυχώς οι λαοί ακόμη ασχολούνται με το πιο στρατόπεδο να ακολουθήσουν. Μα από τη μια οι χώρες που πρόσκεινται στη Ρωσία και την Κίνα και από την άλλη οι χώρες που παραδόθηκαν στην Δύση το μόνο που κάνουν είναι να θρηνούν θύματα. 

Που πήγαν άραγε εκείνα τα παλιά συνθήματα για εθνική ανεξαρτησία; Πόσο πολύ ξέχασαν οι λαοί ότι  μπορούν και χωρίς προστάτη; Ακόμη δεν μπορώ να βρω κάτι να με γεμίζει ελπίδα. Βλέπω και το φασισμό να ανεβαίνει πανευρωπαϊκά σαν να ναι η απάντηση του κεφαλαίου για την επόμενη μέρα της κρίσης. 

20 χρόνια πέρασαν από την πτώση της Σοβιετικής ένωσης και το τέλος του ψυχρού πολέμου και περάσαμε κατευθείαν στον θερμό πόλεμο. Από τότε ξεκίνησε να λειτουργεί η Δύση χωρίς αντίπαλο και βλέπουμε την οικονομία, τις ηθικές αξίες, την ανθρωπιά και τον ορθολογισμό να υποχωρούν. Σκύψαμε όλοι το κεφάλι σαν πολίτες του κόσμου στο μεγάλο αφεντικό και τις δικές του «πραγματικότητες» ξεχνώντας ότι η ιστορία γράφεται από λαούς και όχι από ιδεολογήματα. Ο ιστορικός του μέλλοντος δεν θα χύσει και πολύ μελάνι για να ερμηνεύσει αυτήν την περίοδο. Όπως για τον μεσαίωνα γνωρίσουμε ότι ήταν μια σκοταδιστική εποχή γεμάτη πολέμους βαρβαρότητα και έλλειψη λογικής, έτσι και η δική μας περίοδος θα είναι μια εποχή πολέμων και ανορθολογισμού. Κανείς δεν θα αναφέρεται στον Μπους, στον Ομπάμα, στον Πούτιν μιας και στην ουσία δεν έχουν κάνει κάτι τόσο σημαντικό που να μείνουν στην ιστορία. Κανείς δεν θα αναφέρεται στο κίνημα Occupy ή στην Αραβική άνοιξη ή στις πορτοκαλί και ροζ επαναστάσεις, εκτός και αν κάποια από αυτές νικήσει πραγματικά αλλάζοντας τον ρου της ιστορίας.

Ο ιστορικός θα μιλάει για μια περίοδο της ανθρωπότητας που όλες οι χώρες λειτουργούσαν σαν μία. Που οι επιμέρους πολιτισμοί θυσιάστηκαν για την ευδοκίμηση του κυρίαρχου οικονομικά. Και ως γνωστόν, όταν οι πολιτισμοί σταματήσουν να αντιμάχονται δεν υπάρχει καμιά εξέλιξη. Φυσικά οι πολιτισμοί δεν χάνονται έτσι εύκολα, απλά λουφάζουν. Θα έρθει πάλι ο καιρός που θα βρουν τη δύναμη να αλληλεπιδράσουν και για εκείνες τις εποχές ο ιστορικός του μέλλοντος θα έχει να διηγηθεί περισσότερες και πιο σημαντικές ιστορίες.

Παράωρος