Mos Maiorum: Το αμφιλεγόμενο πανευρωπαϊκό «κυνήγι» μεταναστών

Από τις 13 έως και τις 26 Οκτωβρίου, περίπου 20.000 αστυνομικοί σε ολόκληρη την Ευρώπη καλούνται να εντοπίσουν και να ανακρίνουν όσο το δυνατόν περισσότερους μετανάστες επιχειρήσουν να διασχίσουν τα σύνορα, με διακηρυγμένο στόχο την καταπολέμηση των παράνομων δικτύων διακίνησης

Για 14 ημέρες θα ενισχυθούν σημαντικά οι  έλεγχοι σε αεροδρόμια, σιδηροδρομικούς σταθμούς, λιμάνια, σύνορα και άλλα στρατηγικά σημεία (τρένα, λεωφορεία, μετρό, τραμ), ενώ ενδέχεται να πραγματοποιηθούν και κατ’ οίκον έρευνες.

Δέκα μόλις ημέρες μετά την ανάληψη της προεδρίας της ΕΕ από την Ιταλία, αποφασίζεται η διενέργεια μιας πανευρωπαϊκής αστυνομικής επιχείρησης ενάντια στην παράτυπη μετανάστευση, με την ευφάνταστη κωδική ονομασία Mos Maiorum, που στην κυριολεξία σημαίνει «έθιμο των προγόνων» - ενώ επί της ουσίας o όρος αναφέρεται στους άγραφους νόμους και τις κοινωνικές νόρμες της Αρχαίας Ρώμης.

Η επιχείρηση, που διενεργείται υπό την αιγίδα της ιταλικής προεδρίας, με τη συμβολή της Frontex, μεταφράζεται σε κράτηση όσο το δυνατόν περισσότερων μεταναστών, εντοπισμό, δίωξη και εξάρθρωση εγκληματικών δικτύων διακίνησης, ανάλυση και έρευνα των οδών και των δικτύων που χρησιμοποιούνται από τους μετανάστες (τόσο στα εξωτερικά σύνορα όσο και εντός της Ζώνης Σένγκεν) και εν τέλει, ενίσχυση της μάχης κατά της παράνομης μετανάστευσης.

Πρόκειται, μάλιστα, για τη συνέχεια παρόμοιων επιχειρήσεων, πάντα υπό την αιγίδα της προεδρεύουσας χώρας της ΕΕ (και πάντα με λατινικές ή αρχαιοελληνικές ονομασίες), όπως Αεροδρόμος (Ελλάδα), Αφροδίτη (Κύπρος), Perkunas (Λιθουανία) κ.α.

Σύμφωνα με το βρετανικό οργανισμό Statewatch , η Mos Maiorum είναι η δεύτερη επιχείρηση ευρείας κλίμακας μέσα ένα χρόνο: Η πρώτη με την κωδική ονομασία «Αρχιμήδης» είχε οργανωθεί από τις υπηρεσίες Europol, Frontex, Eurojust και Interpol, σε συνεργασία με τις αστυνομικές αρχές 34 χωρών, και είχε οδηγήσει στον «έλεγχο» περίπου 10.000 παράτυπων μεταναστών.

Πρέπει να σημειωθεί ότι δεν υπήρξε ποτέ επίσημη πληροφόρηση για την τύχη των χιλιάδων μεταναστών που «ελέγχθησαν».
Η επιχείρηση Mos Maiorum παρέμεινε μυστική μέχρι την πρόσφατη διαρροή εμπιστευτικού εγγράφου του Συμβουλίου της ΕΕ , με αποστολέα την ιταλική προεδρία και αποκλειστικούς παραλήπτες τους αντιπροσώπους όλων των κρατών - μελών της ΕΕ και της Ζώνης Σένγκεν. Σημειώνεται πως στις 8 Σεπτεμβρίου, το Συμβούλιο της ΕΕ είχε δώσει στη δημοσιότητα το ίδιο έγγραφο, σε μεγάλο βαθμό λογοκριμένο .

Μέχρι σήμερα παραμένει άγνωστο ποιες χώρες τελικά απάντησαν θετικά στο αίτημα της ιταλικής προεδρίας, αν και, όπως σημειώνεται, συνήθως όλες οι χώρες αποδέχονται τέτοιου είδους προσκλήσεις.

«Ας είμαστε ξεκάθαροι, οι πρόσφυγες είναι ένας ακόμη στόχος της επιχείρησης»

                                                                  
Η παραπάνω φράση αποδίδεται στον Karl Kopp, διευθυντή του τμήματος Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της γερμανικής οργάνωσης ProAsyl.

Μιλώντας στον δημοσιογράφο Yermi Brenner , για λογαριασμό του Al Jazeera, ο Kopp εξηγεί πως οι πρόσφυγες στρέφονται συχνά σε κυκλώματα παράνομης διακίνησης μεταναστών, καθώς τα νόμιμα μονοπάτια προς την ευρωπαϊκή Ζώνη Σένγκεν είναι τουλάχιστον δυσπρόσιτα.

Τόσο η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, άλλωστε, όσο και η Διεθνής Αμνηστία, αλλά και η Human Right Watch, έχουν επισημάνει πολλάκις στους ευρωπαίους υπουργούς πως πρέπει να λάβουν πρόσθετα μέτρα ανακούφισης των προσφύγων, την ώρα - που για πρώτη φορά μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο - ο αριθμός των εκτοπισμένων παγκοσμίως ξεπερνά τα 51 εκατομμύρια.

Σύμφωνα με τον Kopp, μια αστυνομική επιχείρηση, όπως η Mos Maiorum, είναι μέρος της ευρύτερης αποτρεπτικής πολιτικής της ΕΕ εις βάρος των προσφύγων και συνιστά έναν ακόμη κακό οιωνό σε μια συνθήκη που απαιτεί αλληλεγγύη και ανθρωπισμό.

Αξίζει να σημειώσουμε εδώ, πως όσο οι δίοδοι παραμένουν κλειστοί, όλο και περισσότεροι άνθρωποι στρέφονται προς τους λαθρεμπόρους, οι οποίοι με τη σειρά τους  αναζητούν νέους δρόμους, οι οποίοι είναι πιο επικίνδυνοι και πιο ακριβοί για τους μετανάστες.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα συνιστά η ίδια η χώρα μας: Έπειτα από την κατασκευή του φράκτη του Έβρου και τη συνεπέστερη φύλαξη των χερσαίων συνόρων, που συνοδεύτηκε από αλλαγή της κρατικής πολιτικής στην αντιμετώπιση των μεταναστών (παρατεταμένη κράτηση σε κλειστά κέντρα), οι μετανάστες δεν σταμάτησαν να προσπαθούν να διασχίσουν τα σύνορα, αλλά αντίθετα στράφηκαν μαζικά προς τις θαλάσσιες διαδρομές.

Στα συμπεράσματα αυτά καταλήγει, μάλιστα, και η ίδια η ΕΕ, όπως φαίνεται και στην συμπερασματική έκθεση που ακολούθησε την επιχείρηση Perkunas(30/9/2013 - 13/10/2013).

Στην ίδια έκθεση αποδεικνύεται περίτρανα και η αυξημένη παρουσία προσφύγων μεταξύ των προσαχθέντων, αν όχι συλληφθέντων, κατά τη διάρκεια της συγκεκριμένης επιχείρησης: Από τα συνολικά 10.459 άτομα που ελέγχθησαν, το 36% ήταν Σύροι, το 12,88% υπήκοοι Ερυθραίας και το 5,64% Αφγανοί. Στην έκθεση δεν χρησιμοποιείται ούτε μία φορά ο όρος «πρόσφυγας».

 

Οι εμπλεκόμενες υπηρεσίες οφείλουν να λογοδοτήσουν

Μουντιάλ της οργής: Διαδηλωτές προπηλάκισαν την εθνική Βραζιλίας

«Δεν θα υπάρξει Παγκόσμιο Κύπελλο» φώναζαν οι διαδηλωτές, ενώ στη συνέχεια προσπάθησαν να μπλοκάρουν την πορεία του λεωφορείου που λίγο αργότερα θα μετέφερε τους παίκτες και τον προπονητή, Λουίς Φελίπε Σκολάρι



Οι ποδοσφαιριστές της εθνικής Βραζιλίας ξεκίνησαν τη Δευτέρα την προετοιμασία τους για το Μουντιάλ, που θα διοργανώσει η χώρα τους, εν μέσω πολιτικών διαμαρτυριών κατά της κυβέρνησης και της διοργάνωσης.

Περίπου 100 καθηγητές που πραγματοποιούν απεργιακές κινητοποιήσεις, περικύκλωσαν το ξενοδοχείο στο Ρίο ντε Ζανέιρο, όπου συγκεντρώθηκε η «Σελεσάο». Οι διαδηλωτές απαίτησαν περισσότερα χρήματα για την εκπαίδευση και επέκριναν την κυβέρνηση για τα τεράστια ποσά που σπατάλησε για τη διοργάνωση, η οποία αρχίζει στις 12 Ιουνίου.

«Δεν θα υπάρξει Παγκόσμιο Κύπελλο» φώναζαν οι διαδηλωτές, ενώ στη συνέχεια προσπάθησαν να μπλοκάρουν την πορεία του λεωφορείου που λίγο αργότερα θα μετέφερε τους παίκτες και τον προπονητή, Λουίς Φελίπε Σκολάρι, χωρίς όμως επιτυχία, καθώς το όχημα τους προσπέρασε χάρις και στην αστυνομική συνοδεία που υπήρχε.



«Το Μουντιάλ δεν μας ενδιαφέρει! Θέλουμε περισσότερα χρήματα για την υγεία και την εκπαίδευση!», φώναζαν οι διαδηλωτές, ορισμένοι από τους οποίους φορούσαν κόκκινες μύτες κλόουν. Οι εκπαιδευτικοί του Ρίο βρίσκονται σε απεργία από τις 12 Μαΐου. Ζητούν αύξηση των μισθών κατά 20% για όλους τους εκπαιδευτικούς που εργάζονται στο κράτος και τους δήμους.



«Είναι εξωφρενικό να έχουν δαπανήσει τεράστια ποσά για ανακαινίσεις και κατασκευές γηπέδων, ενώ μέχρι τώρα κανένα από τα θύματα της τραγωδίας του 2011 δεν έχει αποκτήσει στέγη», δήλωσε χαρακτηριστικά ένας διαμαρτυρόμενος καθηγητής.

Το 2011, λίγες ημέρες μετά την ανάληψη των καθηκόντων της Προέδρου Ντίλμα Ρούσεφ, περισσότερα από 900 άτομα έχασαν τη ζωή τους στην Τερεσόπολη και σε άλλες πόλεις λόγω των σφοδρών βροχοπτώσεων που προκάλεσαν πλημμύρες και κατολισθήσεις.



Ο Σκολάρι, σε δηλώσεις του στην εφημερίδα «Estado de Sao Paulo», υποστήριξε ότι οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων στη χώρα δεν επηρεάζουν τους παίκτες του.

«Οι ποδοσφαιριστές δεν δίνουν προσοχή σε αυτές», είπε και τόνισε ότι η εθνική ομάδα δεν είναι υπεύθυνη για την κακή κατάσταση των δημόσιων υπηρεσιών και των εγκαταστάσεων στη Βραζιλία.

«Τους δρόμους τους κατασκευάζει η κυβέρνηση και όχι οι παίκτες με την ομοσπονδία. Ο δικός μας ρόλος είναι να παίζουμε ποδόσφαιρο».

Σε λίγες ημέρες αρχίζει το Μουντιάλ και θα διεξαχθεί σε δώδεκα πόλεις στη Βραζιλία, αλλά οι δημόσιες αρχές αντιμετωπίζουν απεργίες σε διάφορους εργασιακούς χώρους. Την περασμένη εβδομάδα, η απεργία των οδηγών λεωφορείων του Σάο Πάολο δημιούργησε χάος και μεγάλη κυκλοφοριακή συμφόρηση στην μεγαλύτερη πόλη της χώρας.

 

Πηγή: left.gr

Επείγουσα έκκληση για αλληλεγγύη από τη Γάζα. Βοηθήστε μας!

Επείγουσα έκκληση για αλληλεγγύη κάνει η δημοσιογράφος Νουρ Χαραζήν από τη Λωρίδα της Γάζας, τη μεγαλύτερη ανοικτή φυλακή στον κόσμο.

Η Νουρ Χαραζήν μας ενημερώνει ότι από τον Ιούλιο του 2013 που ο αιγυπτιακός στρατός έχει κλείσει το πέρασμα της Ράφα στα σύνορα Γάζας-Αιγύπτου, έχει δημιουργηθεί μια απάνθρωπη κατάσταση στη Γάζα με χιλιάδες ασθενείς και φοιτητές να μη μπορούν να ταξιδέψουν. Συγκεκριμένα από τις αρχές του 2014 το πέρασμα της Ράφα έχει ανοίξει μόνο για 9 ημέρες.

Η Νουρ Χαραζήν κάνει έκκληση στον αιγυπτιακό λαό να σταθεί δίπλα στο λαό της Γάζας αλλά και σε όλους εμάς, να βοηθήσουμε μέσω των κοινωνικών δικτύων αλλά και στέλνοντας επιστολές στις αιγυπτιακές πρεβείες στις χώρες μας.

Η διεθνής  δράση και αλληλεγγύη είναι παραπάνω από επείγουσα αυτή τη στιγμή.

Δείτε το βίντεο που ακολουθεί με την έκκληση της Νουρ Χαραζήν:

Άλλο ένα τραγικό περιστατικό που έγινε εξαιτίας του κλεισίματος του περάσματος της Ράφα, μερικές μέρες μετά την κυκλοφορία του βίντεο με την έκκληση της Νουρ Χαραζήν, είναι ο θάνατος ενός μικρού παιδιού 3 χρόνων, του Ahmad Ammar Abu Nahl, που υπέφερε από προβλήματα στην καρδιά και στο ήπαρ. Το παιδί έπρεπε να μεταφερθεί στην Τουρκία μέσω Αιγύπτου για θεραπεία που δεν είναι διαθέσιμη στη Γάζα αλλά αυτό δεν μπόρεσε να γίνει λόγω του αποκλεισμού

----------------------------------------------

Στοιχεία για Πρεσβείες της Αιγύπτου:

Ελλάδα, Αθήνα:

Λεωφ. Βασιλίσσης Σοφίας 3,  Τ.Κ. 106 71

Τηλέφωνο: 30 – 210 36 18 612 – 13

Fax: 30 – 210 36 03 538

Email:  emb.egypt@yahoo.gr  , eg.emb_athens@mfa.gov.eg 

***********

ΔΕΙΓΜΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ

(εννοείται ότι μπορείτε να στείλετε ό,τι άλλη επιστολή θέλετε)

To Egyptian Embassy
The Gaza Strip as you know , is under Israeli blockade for almost eight years , which has created an inhuman and unbearable situation for the 1.8 million residents of the Gaza Strip .
The inhuman condition deteriorated enormously after the decision of the Government of Egypt, in July 2013 , to keep the Rafah crossing closed for long periods, especially for residents of Gaza who want to travel .
Thousands of patients are at risk of losing their lives and thousands of students unfairly are denied their studies, while Gaza is threatened with deterioration of the humanitarian crisis , which already exists , since there are huge shortages of fuel, water and health care.
My name is ............. and I sincerely request the Egyptian government to immediately open the Rafah crossing and allow residents of the Gaza Strip to move and live free like all other people in the world are entitled to live .
signature

Πηγή: omniatv

( Τον θυμάται κανείς; ) Αυτή θα ήταν η μέρα των 36ων γενεθλίων σου…. #CARLOGiuliani VIVE

Αυτή θα ήταν η μέρα των 36ων γενεθλίων σου, αλλά δολοφονήθηκες από Ιταλούς μπάτσους στις 21 Ιουλίου 2001, στη Γένοβα, κατά την διάρκεια των διαμαρτυριών εναντίων των G8.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ

kar.org.gr

Αυτό το video ανθρώπων που φιλιούνται δείχνει πώς η αρχική αμηχανία μετατρέπεται σε ομορφιά

Η Tatia Pilieva ζήτησε σε 20 ανθρώπους, άγνωστους μεταξύ τους να φιληθούν για μια φορά. )

Στην αρχή αισθάνονταν περίεργα…

Τα περισσότερα ζευγάρια συστήθηκαν πριν φιληθούν.

Μερικοί έκαναν φιλοφρονήσεις ο ένας στον άλλον ή έκλειναν τα μάτια τους.

Αλλά όταν ξεκίνησαν όλα ήταν μαγικά.

Φάνηκαν να χάνουν στιγμιαία τον εαυτό τους.

Ένας μάλιστα χάιδεψε και την κοπέλα!

Η ανθρώπινη επαφή είναι διασκέδαση!

Είμαστε σίγουροι ότι κάποια από αυτά τα ζευγάρια φιλήθηκαν πάλι και πάλι.

“Θέλετε κι άλλο” ρώτησε ένα ζευγάρι. Ναι!!! Φιληθείτε όσο θέλετε!!!

kar.org.gr

Η ΔΤ φιμώνει προς όφελος Γερμανίας-ΗΠΑ (Φάκελος: Ουκρανία)

Γι αυτό άλλαξαν όνομα στην ΕΡΤ. Ήθελαν να βγάλουν τη λέξη Ελληνική για να μην έχουν προβλήματα δεοντολογίας. Θαυμάστε το βίντεο...

O Βενιζέλος για την Ουκρανία κάνει δηλώσεις περί  δωρεάς της Ελληνικής τεχνογνωσίας για την έξοδο από την οικονομική κρίση βάζοντας σε κίνδυνο τα δικά μας εθνικά συμφέροντα (βλέπε πρόσφατη συμφωνία για μείωση της τιμής του φυσικού αερίου). Ρώσοι διπλοματούχοι άρχισαν να αντιδρούν και να μας κουνάνε το δάχτυλο λέγοντας οτι η συμφωνία μπορεί και να ακυρωθεί όπως ακριβώς και αυτή της Ουκρανίας.

Και ερωτώ, από που και ως που αυτοί που τρέχουν πίσω από τη Μέρκελ για ένα δανειάκι ξαφνικά νιώθουν τόσο δυνατοί ώστε να τα βάζουν με τη Ρωσία; Αν η κυβέρνηση απλά τολμά να πάρει θέση όπου νιώθει οτι υπάρχει αδικία, τότε να πάρει θέση και για το Παλαιστινιακό και για την κατοχή στο Ιρακ και το Αφγανιστάν. Όχι,,, αυτό το ταξίδι του Βενιζέλου έγινε για πολιτικούς σκοπούς. Το κακό είναι οτι δεν έγινε για πολιτικούς σκοπούς της Ελλάδας. Στα πλαίσια αυτών των πολιτικών σκοπών λοιπόν βλέπουμε και την προσπάθεια της ΝΕΡΙΤ να παρουσιάσει τα φασιστοειδή της Ουκρανίας ως κηνυγούς της διαφθοράς. Στα πλαίσια αυτών των πολιτικών σκοπών παίρνει η χώρα μας θέση χωρίς να έχει κανένα συμφέρον παρά μόνο ζημιές να υποστεί. 

Πιθανών πρόκειται για μια ακόμα προσπάθεια της κυβέρνησης να δείξει την υποτέλειά της στην Γερμανική πλευρά από μια "διπλωματική" ενέργεια που τίποτα θετικό δεν έχει να προσφέρει στη χώρα μας.  Πολεμάνε τα βουβάλια και εμείς πάμε να χωθούμε στον καβγά Συγχαρητήρια κύριε Βενιζέλο, συγχαρητήρια κύριε Σαμαρά γιατί πάνω που θεωρώ οτι δεν έχει πιο κάτω, όλο και με διαψεύδετε.

Στην φωτογραφία φαίνεται η χειραψία του Βενιζέλου με τον διορισμένο προθυπουργό της Ουκρανίας, ο οποίος δεξιά της φώτο φαίνεται να χαιρετά "αρχαιοελληνικά"...

Συμπέρασμα: Για ένα ακόμα μακελιό που προδιαγράφεται θα έχουμε δηλώσει παρών. Ούτε καν λευκό έτσι για αλλαγή...

Λίγες "Παράωρες" σκέψεις για την Ουκρανία

Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης η Ουκρανία έγινε ανεξάρτητο «κυρίαρχο» κράτος. Υπήρχε όμως ένα μεγάλο πρόβλημα. Ήταν η θαλάσσια πύλη της Ρωσίας προς τη θάλασσα και φυσικά περιοχή στρατηγικής σημασίας για την μεταφορά φυσικού αερίου προς την Ευρώπη (σχεδόν το 80% του φυσικού αερίου προς την Ευρώπη περνά από την Ουκρανία και σχεδόν το 25% του αερίου που εισάγει η Ευρώπη το εισάγει από τη Ρωσία). 

Εξορύξεις και Λατινική Αμερική: Περού, Βραζιλία, Εκουαδόρ, Βολιβία

Περού

Η πρώτη χώρα της Λατινικής Αµερικής που βάφτισε το “νέο” µοντέλο εξορύξεων ως “την κινητήρια δύναµη της ανάπτυξης και της εξόδου από τη φτώχεια” ήταν το Περού καθώς η µεταλλευτική παράδοση της χώρας το παρουσίασε ως φυσική επιλογή. Σήµερα, παρά το γεγονός ότι η χώρα επαινείται από διεθνείς χρηµατοπιστωτικούς οργανισµούς για τους υψηλούς ρυθµούς ανάπτυξης που επιτυγχάνει, κυρίως λόγω της εξαγωγής ορυκτών, η κοινωνική ανισότητα και τα ποσοστά φτώχειας βρίσκονται και αυτά ανοδική πορεία. Επιπλέον, η εκτεταµένη καταστολή που εφαρµόζεται για να προχωρήσουν τα έργα έχει οδηγήσει τους ακτιβιστές στο Περού να µιλούν για ληστρικό εξορυκτισµό, ο οποίος εφαρµόζεται ευλαβικά τόσο από τους προηγούµενους νεοφιλελεύθερους προέδρους Fujimori και Alan Garcia όσο και από τον τωρινό αριστερό πρόεδρο Ollanta Humala.

Δικαίως λοιπόν, το Περού θεωρείται η πρωτεύουσα των συγκρούσεων και των κοινωνικών αντιπαραθέσεων για τις εξορύξεις στη Λατινική Αµερική. Τον προηγούµενο Σεπτέµβριο, ο αντίστοιχος Συνήγορος του Πολίτη της χώρας κατέγραψε 223 κοινωνικές συγκρούσεις, από τις οποίες περισσότερες από τα δύο τρίτα συνδέονται µε τις εξορύξεις που πραγµατοποιούνται στη χώρα. Η έκθεση αυτή επιπλέον καταµέτρησε 196 νεκρούς και 2.369 τραυµατίες από το 2006 έως το 2011 ως άµεσο αποτέλεσµα των  συγκρούσεων που οφείλονται στον έλεγχο των φυσικών πόρων της χώρας.

Ένας από τους πιο γνωστούς χρόνιους αγώνες στη χώρα είναι ενάντια στα µεταλλεία Conga στην περιοχή της Cajamarca στο βόρειο Περού, αγώνας ο οποίος έχει αφήσει πολλούς νεκρούς και έχει οδηγήσει πολλάκις στον αποκλεισµό της περιοχής και την κήρυξη καθεστώτος έκτακτης ανάγκης. Παρόλο που η περιοχή έχει µακρά µεταλλευτική δραστηριότητα, από τα χρόνια του ισπανού κατακτητή Francisco Pizarro, το έργο Conga προβλέπεται  να είναι το µεγαλύτερο έργο εξόρυξης στην ιστορία του Περού. Η περιγραφή του έργου θυµίζει κατά πολύ τις δικές µας Σκουριές: πολυεθνική εταιρία σε συνεργασία µε ντόπιο µεγαλοεπενδυτή αγόρασε για ψίχουλα 3.069 εκτάρια γης µε σκοπό την εξόρυξη του χρυσού και του χαλκού της περιοχής, για την οποία απαιτείται η “αξιοποίηση” των τοπικών υδάτινων πόρων. Μάλιστα, η ίδια η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων της εταιρίας Yanacocha αναφέρει τη µόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα της περιοχής καθώς το έργο προβλέπεται να παράγει κατά µέσο όρο 90.000 τόνους τοξικών αποβλήτων ανά ηµέρα, κάθε µέρα για 17 χρόνια.

Οι κάτοικοι της περιοχής, ιθαγενείς στην πλειοψηφία τους, µαζί µε περιβαλλοντικές οργανώσεις και κινήµατα έχουν ξεκινήσει αγώνες ενάντια στο έργο από το 2010, όταν και εγκρίθηκε. Η εκλογή του Humala το 2011 δεν άλλαξε πολλά καθώς, ενώ είχε υποσχεθεί διάλογο και όχι καταστολή, µόνο µέσα στον πρώτο χρόνο της θητείας του 17 άτοµα σκοτώθηκαν σε διαδηλώσεις ενάντια στα µεταλλεία Conga. Όµως, όπως δικαιολογήθηκε στα εθνικά µέσα ενηµέρωσης, η καταστολή ήταν αναγκαία για την πρόοδο του περουβιανού λαού και τις κοινωνικές µεταρρυθµίσεις  για την παροχή δηµόσιων αγαθών και υπηρεσιών καθώς το έργο θα έφερνε άµεσα 300 εκ. δολάρια στα ταµεία του κράτους.

Οι αιµατηροί όµως αγώνες των κατοίκων της περιοχής ανάγκασαν τον πρόεδρο Humala να αναστείλει τις εργασίες στα µεταλλεία Conga, µετά την ακύρωση του άλλου έργου παρόµοιου βεληνεκούς και αγώνων Tia Maria, όπου πολλοί αγωνιστές είχαν σκοτωθεί σε συγκρούσεις µε την αστυνοµία. Για να αποφασιστεί η αναστολή του έργου, 5 διαδηλωτές δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ, ανάµεσα τους και ένας 16χρονος, ενώ είχε προηγηθεί η κήρυξη καθεστώτος έκτακτης ανάγκης στην περιοχή συνολικά για 8 µήνες.

Μετά όµως από ένα χρόνο µερικού εφησυχασµού των αγωνιστών, η κυβέρνηση του Humala ανακοίνωσε τον περασµένο Νοέµβριο την επανεκκίνηση των δύο έργων (µεταλλεία Conga και Tia Maria) για το 2015 καθώς θεωρεί τις εξορύξεις αυτές κοµβικές για την ευηµερία του λαού του Περού. Σε συνεργασία µε το εθνικό συνδικάτο των µεταλλωρύχων, δηµοσίευσαν στατιστικά κατά τα οποία, το ένα τρίτο των 30 εκ. κατοίκων του Περού εξαρτάται άµεσα ή έµµεσα από τις εξορυξεις καθώς και το 57% των εξαγωγών της χώρας οφείλεται στις εξορύξεις. Έτσι, όπως υποστήριξε η κυβέρνηση, οι εξορύξεις είναι εθνική υπόθεση και δεν απαιτείται πλέον η συναίνεση των τοπικών κοινοτήτων καθώς η αριστερή αυτή κυβέρνηση είναι ικανή να διασφαλίσει τις ευνοϊκές περιβαλλοντικές και κοινωνικές προϋποθέσεις για να πραγµατοποιηθούν τα έργα. Ήδη οι κάτοικοι της Cajamarca κατήγγειλαν στα τέλη Δεκεµβρίου τη στρατιωτικοποίηση της περιοχής και κατέβασαν την περουβιανή σηµαία, υψώνοντας την εµβληµατική κίτρινη σηµαία «Conga no va» (το Conga δεν θα περάσει) και µαζεύοντας δυνάµεις για τις επερχόµενες συγκρούσεις.

ΔΗΜΗΤΡΑ ΣΠΑΘΑΡΙΔΟΥ

Βραζιλία

Μπορεί το Περού να είναι η πρωτεύουσα των κοινωνικών συγκρούσεων που έχουν ως αφετηρία τις εξορύξεις στη Λατινική Αµερική, η Βραζιλία όµως είναι ο αδιαµφισβήτος βασιλιάς του ίδιου του εξορυκτισµού στην ήπειρο. Ενδεικτικά, η Βραζιλία εξάγει σχεδόν τρεις φορές το σύνολο όλων των άλλων χωρών της Νότιας Αµερικής µαζί, ενώ συγκεκριµένα το 2011 εξήγαγε περίπου 410 εκ. τόνους των κύριων µεταλλευµάτων της σε σύγκριση µε τις υπόλοιπες χώρες της ηπείρου µαζί, που εξήγαγαν λίγο λιγότερο από 147 εκ. τόνους.

Ο εξορυκτισµός στη Βραζιλία όµως προχωράει πέρα από τις παραδοσιακές εξορύξεις µεταλλευµάτων και πρωτοστατεί και στην ενέργεια και συγκεκριµένα στους υδρογονάνθρακες και το ουράνιο. Ενώ η Βραζιλία σήµερα κατέχει την τρίτη θέση στη Λατινική Αµερική στην παραγωγή πετρελαίου, που απευθύνεται κυρίως για κατανάλωση στην εγχώρια αγορά, η κυβέρνηση ετοιµάζεται να εκµεταλλευτεί τα σηµαντικά κοιτάσµατα υδρογονανθράκων στο θαλάσσιο χώρο. Τα κοιτάσµατα αυτά όµως βρίσκονται σε µεγάλα βάθη και η άντλησή τους ενέχει τον κίνδυνο διαρροών µε καταστροφικά αποτελέσµατα, όπως αποδείχθηκε σε παρόµοια κατάσταση στον Κόλπο του Μεξικού το 2010. Παρά τα αποδεικτικά στοιχεία σχετικά µε τους κινδύνους αυτούς, η συζήτηση στην κοινωνία της Βραζιλίας επικεντρώνεται στα κέρδη από την άντληση πετρελαίου και τη διανοµή τους και οι όποιες αντιρρήσεις από τα περιβαλλοντικά κινήµατα υπάρχουν, παρουσιάζονται ως “δυτικές”, αντι-αναπτυξιακές και περιθωριοποιηµένες.

Διαφορετική τελείως αντιµετώπιση όµως λαµβάνουν οι διάφορες κοινότητες του Αµαζονίου, όπου η εµπειρία των κατοίκων εκεί που έχουν υποστεί σαφείς κοινωνικές και περιβαλλοντικές επιπτώσεις από εξορυκτικά έργα, τους έχει κάνει απρόθυµους να δεχθούν µεγάλες οικονοµικές αποζηµιώσεις και να σταµατήσουν τους αγώνες τους. Συγκεκριµένα για την ενέργεια, εµβληµατικός είναι ο αγώνας της κοινότητας Caetité, στην περιοχή της Bahia, στο κέντρο περίπου της χώρας. Εκεί, από το 2000, η κρατική εταιρεία “Πυρηνικές Βιοµηχανίες της Βραζιλίας“ (INB) έχει αναλάβει την εξερεύνηση του ουρανίου στην περιοχή και τα δύο ορυχεία που λειτουργούν παρέχουν καύσιµα σε δύο σταθµούς πυρηνικής ενέργειας στη χώρα. Κύριος µέτοχος της INB είναι η Εθνική Επιτροπή Πυρηνικής Ενέργειας (CNEN), η οποία είναι και η ρυθµιστική αρχή στη χώρα για τις δραστηριότητες και τις επιπτώσεις από την πυρηνική ενέργεια.

Η εξόρυξη ουρανίου γίνεται σε ανοιχτό ορυχείο (open pit mining) και από τότε που το ορυχείο άρχισε να λειτουργεί, η τοπική κοινωνία µαζί µε κινήµατα διαµαρτύρονται σχετικά µε τους κινδύνους και τις επιπτώσεις που σχετίζονται µε τις δραστηριότητες της INB στην υγεία τους και το περιβάλλον. Ο ντόπιος πληθυσµός υποστηρίζει ότι υπάρχει έλλειψη επαρκούς πληροφορίες σχετικά µε την έκθεση τους σε διαφορετικά επίπεδα ραδιενέργειας και πιθανές επιπτώσεις στην υγεία τους (π.χ. καρκίνος). Οι τοπικοί υδροφόροι ορίζοντες έχουν κριθεί ακατάλληλοι για πόση, ενώ έχουν καταγραφεί αρκετά εργατικά ατυχήµατα και διαρροές ραδιενέργειας. Από το 2011 και έπειτα ο αγώνας έχει οξυνθεί µε πολλές πορείες, µπλόκα δρόµων και καταλήψεις κτιρίων, ενώ η καταστολή ήταν σκληρή και πολλοί αγωνιστές δέχτηκαν ανώνυµα τηλεφωνήµατα µε απειλές για τη ζωή τους. Το έργο όµως είναι πολύ σηµαντικό για να παρέχει ενέργεια στην αναδυόµενη οικονοµία της Βραζιλίας και γίνονται και περαιτέρω έρευνες για νέα ανοιχτά ορυχεία.

Αντίθετα, η νέα πρόεδρος Dilma Rousseff  ακολουθεί το δρόµο των οικονοµικών ανταλλαγµάτων και παρουσίασε νέο νοµοσχέδιο για το µεταλλευτικό κώδικα, που αναµένεται να εγκριθεί το 2014. Το νεο νοµοσχέδιο σκοπεύει να διπλασιάσει τα κέρδη που η τοπική αυτοδιοίκηση λαµβάνει από τις εξορύξεις και να δηµιουργήσει νέες θέσεις εργασίας µέσα από την εντατικοποίηση των εξορύξεων στη χώρα. Επιπλέον, η Rousseff ακολουθεί την παράδοση των δύο θητειών της κυβέρνησης Lula και στοχεύει στην ανάπτυξη µέσα από τις εξορύξεις και εξαγωγές πρώτων υλών εις βάρος των επενδύσεων για εκβιοµηχάνιση. Δεν είναι τυχαίο που αυτή η υποστήριξη των κυβερνήσεων της Βραζιλίας στον εξορυκτισµό, η εµµονή στις εξαγωγές και στο νέο ιµπεριαλισµό καθώς και η καταστολή των κοινωνικών συγκρούσεων παρουσιάζεται επανειληµµένα ως παράδειγµα προς µίµηση στο περιοδικό The Economist ή στο φόρουµ του Νταβός. Η νέα υπερδύναµη όµως του 21ου αιώνα  δεν έχει περιορίσει τις κοινωνικές της ανισότητες και οι συµµαχίες µεταξύ των ιθαγενικών κινηµάτων µε τα κινήµατα πόλης κατά της φτωχοποίησης των Βραζιλιάνων ολοένα και ενδυναµώνουν.

Δ. ΣΠ.

Εκουαδόρ

Η διαµάχη για τον εξορυκτισµό έχει ανάψει για τα καλά στο Εκουαδόρ µετά την απόφαση της κυβέρνησης να προχωρήσει στην εξόρυξη των τεράστιων αποθεµάτων πετρελαίου της χώρας, θεωρώντας πως δεν είναι η κατάλληλη στιγµή για ένα άλλο µοντέλο ανάπτυξης µακριά από το πετρέλαιο. Ιδιαίτερα τους τελευταίους µήνες, η συµµαχία µεταξύ κυβέρνησης και κοινωνικών κινηµάτων έχει διαρρηχθεί καθώς στα τέλη Δεκεµβρίου, το Υπουργείο Περιβάλλοντος διέταξε το κλείσιµο του ιδρύµατος Πατσαµάµα (Fundacion Pachamama), έναµ από τους πιο µάχιµους Μη Κυβερνητικούς Οργανισµούς ενάντια στην αξιοποίηση των πλούσιων πετρελαϊκών αποθεµάτων της χώρας.

Συγκεκριµένα, στις 4 Δεκεµβρίου, αστυνοµικοί εισέβαλαν στα κεντρικά γραφεία του ιδρύµατος στο Κίτο και προχώρησαν στο κλείσιµο των εγκαταστάσεων, µετά από εντολή του Υπουργείου Περιβάλλοντος. Η βίαιη αυτή διάλυση της οργάνωσης διετάχθη µε την αιτιολογία της «παρέµβασης στη δηµόσια πολιτική» και «απειλής για την εσωτερική ασφάλεια και την ειρήνη” της χώρας. Ο πρόεδρος της χώρας Ραφαέλ Κορρέα κατηγόρησε µέλη του ιδρύµατος Πατσαµάµα πως “επιτέθηκαν σωµατικά και λεκτικά” κατά του πρέσβη της Χιλής στο Εκουαδόρ και αντιπροσώπων πετρελαϊκών εταιριών κατά τη διάρκεια διαδήλωσης µπροστά από το Υπουργείο Υδρογονανθράκων.

Εκπρόσωποι του ιδρύµατος αρνούνται οποιαδήποτε ανάµειξη σε βίαιες ενέργειες και κατηγορούν την κυβέρνηση πως προσπαθεί να φιµώσει οργανώσεις και κινήµατα που αντιδρούν στα εξορυκτικά σχέδια της κυβέρνησης. Το ίδρυµα Πατσαµάµα συµµετείχε µαζί µε άλλες περιβαλλοντικές οργανώσεις, κοινωνικά κινήµατα και ιθαγενικές κοινότητες στις µαζικές διαδηλώσεις στα τέλη Νοεµβρίου του 2013 ενάντια στις διαπραγµατεύσεις για αδειοδοτήσεις για νέες γεωτρήσεις πετρελαίου στο εθνικό πάρκο Yasuni στην αµαζόνεια ζούγκλα του Εκουαδόρ. Η δηµοπρασία έλαβε µόνο τρεις προσφορές και ευρέως θεωρήθηκε ως αποτυχία.

“Δεν µπορούµε όµως να είµαστε ζητιάνοι ενώ καθόµαστε πάνω σε χρυσό”, δήλωσε ο Κορρέα, εξηγώντας πως η εξόρυξη στον Αµαζόνιο θα προχωρήσει καθώς το κράτος χρειάζεται έσοδα για να εφαρµόσει κοινωνικές πολιτικές και να βγάλει το λαό από τη φτώχεια. Παράλληλα, ο Κορρέα κατηγόρησε το ίδρυµα Πατσαµάµα πως χρηµατοδοτείται από ΜΚΟ στις Ηνωµένες Πολιτείες και πως το κλείσιµο του ιδρύµατος συνδέεται µε την εθνική κυριαρχία της χώρας ενάντια στην ανάµειξη ξένων οργανώσεων που υποστηρίζουν αµερικανικά συµφέροντα. Όσον αφορά τα δικαιώµατα της φύσης τα οποία προστατεύονται από το Σύνταγµα του Εκουαδόρ, ο Κορρέα µίλησε για εξορύξεις φιλικές προς το περιβάλλον και τόνισε την απογοήτευση της κυβέρνησης του Εκουαδόρ για την αποτυχία της Πρωτοβουλίας Yasuni ITT, αποτυχία που οφείλεται αποκλειστικά στις “ανεύθυνες” δυτικές κυβερνήσεις. Θυµίζουµε πως µέσα από την Πρωτοβουλία Yasuni ITT η κυβέρνηση του Εκουαδόρ ζητούσε από τη διεθνή κοινότητα οικονοµική στήριξη για να αντισταθµίσει την απώλεια των εσόδων από την ακύρωση των εξορυκτικών τους σχεδίων και τη συµβολή του λαού του Εκουαδόρ για την αντιµετώπιση της κλιµατικής αλλαγής. Το αµφιλεγόµενο αυτό σχέδιο απέτυχε να συγκεντρώσει τα απαιτούµενα κεφάλαια και έτσι, ο Κορρέα αποφάσισε να προχωρήσει µε τις εξορύξεις.

Το κίνηµα όµως διαµαρτυρίας ενάντια στην εξόρυξη πετρελαίου είναι ισχυρό καθώς είναι νωπές οι µνήµες στη χώρα από την καταστροφή που άφησε πίσω της η Chevron Texaco και την άρνηση της εταιρίας να αναλάβει οποιαδήποτε ευθύνη αποζηµίωσης. Για τους αντιδρώντες στην εξόρυξη πετρελαίου, το µήνυµα που έστειλε ο Κορρέα µε το κλείσιµο του ιδρύµατος είναι ο περιορισµός των νόµιµων δικαιωµάτων τους να διαφωνούν µε τις πολιτικές της κυβέρνησης. Επίσης, το Σύνταγµα αναγνωρίζει το δικαίωµα των ιθαγενών να αποφασίσουν για τη γη τους και τα κινήµατα καταγγέλλουν την κυβέρνηση για στηµένες διαδικασίες διαβούλευσης και για κατασκευασµένη διχόνοια των αυτόχθονων πληθυσµών που αποβλέπει στην αποσταθεροποίηση του συµπαγούς κινήµατος ενάντια στην εξόρυξη στο εθνικό πάρκο Yasuni. Όσον αφορά τα επιχειρήµατα της κυβέρνησης για εθνική κυριαρχία, οι ακτιβιστές ανταπαντούν: “Πώς είναι δυνατόν να επικαλούνται την εθνική κυριαρχία όταν τα έσοδα του κράτους θα εξαρτώνται από πολυεθνικές εταιρίες και πετροδολλάρια; Πώς είναι δυνατόν να µιλούν για δηµοκρατία όταν για να προωθήσουν την ανάπτυξη χρησιµοποιούν βία και καταστολή;” Μετά από αυτή τη διαµάχη, οι ελπίδες και τα όνειρα που είχε δηµιουργήσει η εκλογή του Κορρέα για υπέρβαση της εξορυκτικής οικονοµίας µάλλον έχουν εξανεµιστεί.

Δ. ΣΠ.

Βολιβία

Kοινωνικά κινήµατα, αριστεροί διανοούµενοι, το ιθαγένικο κίνηµα αλλά και διάφορες ΜΚΟ –όλοι αυτοί υποστηρικτές του Μοράλες το προηγούµενο διάστηµα- ασκούν µια δριµιά κριτική στο κυβερνών κόµµα του MAS (Movimiento Al Socialismo) και στον ίδιο τον Εβο Μοράλες και τον Αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Αλβάρο Γκαρσία Λινέρα πάνω στον τρόπο που αποφάσισε η κυβέρνηση την «ανάπτυξη» της χώρας. Η Βολιβία µια καθαρά εξορυκτική οικονοµία όλα τα χρόνια της αποικιοκρατίας και του άγριου καπιταλισµού µοιάζει να µην θέλει να ξεφύγει από αυτό το πλήρως νεοφιλελεύθερο, στην καλύτερη περίπτωση, µοντέλο ανάπτυξης, -όπως ισχυρίζονται οι επικριτές του Μοράλες-, αντιθέτως το επεκτείνει µε το επιχείρηµα των εσόδων για το κοινό καλό συνοδεύοντάς το µε µια σειρά έργα τεραστίων διαστάσεων (όπως ο τεράστιος αυτοκινητόδροµος της Αµαζονίας) που θίγουν ιθαγενικούς πληθυσµούς, παραδοσιακές δραστηριότητες, κουλτούρες και προστατευόµενες περιοχές χωρίς καµιά διαβούλευση, πράγµα που τους ενοχλεί περισσότερο απ’  όλα.  Στα τέλη Δεκέµβριου µάλιστα η σύγκρουση έφτασε στα άκρα συγκεκριµένα στην πρωτεύουσα La Paz   µε το CONAMAQ που είναι το συµβούλιο τον ιθαγενικών λαών της Βολιβίας. To κτίριο του συµβουλίου, κατελήφθη   από την αστυνοµία(!) που δεν τους επέτρεπε να µπουν στο κτίριο τους γιατί όπως λένε οι ίδιοι δεν αρέσει στον Πρόεδρο της χώρας που όλοι οι εκλεγµένοι του Συµβουλίου στις τελευταίες εκλογές είναι πολύ κριτικοί στην κυβέρνηση πάνω σε αυτά τα ζητήµατα.

Πολύ περιληπτικά η άποψη των επικριτών της κυβέρνησης είναι ότι η κυβέρνηση έχει παρά πολλά χρήµατα  που προέρχονται από τα καλά συµβόλαια που υπέγραψε ο Μοράλες µε τις πολυεθνικές του πετρελαίου- κυρίως-, µέρος των χρηµάτων ναι µεν πάει σε κοινωνικό έργο (παιδεία, υγεία) αλλά εκεί τελειώνουν όλα, χωρίς αυτό το έργο να αντιµετωπίζει την πραγµατική διάσταση των προβληµάτων. Χωρίς καµιά προσπάθεια εθνικοποίησης, καµιά αµφισβήτηση των ληστρικών τρόπων εκµετάλλευσης του περιβάλλοντος και των ανθρώπων, και ταυτόχρονα πλήρης αδιαφορία για τους πληθυσµούς που κατοικούν στις συγκεκριµένες περιοχές. Στα χρόνια αυτής της κυβέρνησης παραχωρήθηκε στις πολυεθνικές γη που κανείς πρωτύτερα δεν είχε τολµήσει να παραχωρήσει.   Μιλάνε για αύξηση της παραχωρειθήσας γης κατά 250%!

Το χειρότερο ίσως είναι ο τρόπος που προσπαθεί η κυβέρνηση να επιβάλλει τις αποφάσεις της ο οποίος περιλαµβάνει συντεταγµένες προσπάθειες διάλυσης των «από κάτω» και δηµιουργίας ψευδών διαχωρισµών (πολύ αριστεροί ακτιβιστές θεωρούν αυτή την τακτική ως το χειρότερο φάουλ που καταλογίζουν στην κυβέρνηση),  αρκετή καταστολή και κατασυκοφάντηση έως φυλάκιση όσων αντιστέκονται, οι οποίοι κατηγορούνται δηµοσίως (έργο που έχει αναλάβει ο Αντιπρόεδρος) εµµέσως… αλλά και ξεκάθαρα κάποιες φορές ως πράκτορες ή βλάκες που τους χειρίζονται οι αποικιοκράτες και οι ξένες δυνάµεις!

Είναι χαρακτηριστική η ορολογία που χρησιµοποιεί ο Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης στο βιβλίο του “Geopolitics of the Amazon, Landed Hereditary Power and Capitalist Accumulation, 2012”  προκειµένου να χτυπήσει αυτή την κριτική και να δικαιολογήσει την καταστολή. Μιλώντας… σε άπταιστη µαρξιστική, λέει πως όσοι κάνουν αυτή την κριτική (ενάντια στις εξορύξεις και το συγκεκριµένο µοντέλο ανάπτυξης) και τις αντίστοιχες διαδηλώσεις είναι   όργανα του εξωεδαφικού περιβαλλοντισµού (“extraterritorial environmentalism”), που είναι η υλοποίηση της «περιβαλλοντικής καπιταλιστικής συσσώρευσης» (“environmental capitalist accumulation”).

Επιπλέον όµως της µη αµφισβήτησης της ιδιοκτησίας των πολυεθνικών όλος ο προσανατολισµός της κυβέρνησης είναι καθαρά εξορυκτικός µε σχέδιο, κατά δήλωση των ίδιων, να αποσπούν και να επεξεργάζονται τους φυσικούς πόρους, ώστε τίποτα να µη φεύγει από τη χώρα χωρίς προστιθέµενη αξία, από τους υδρογονάνθρακες ως το λίθιο και από την ουρία ως την αµµωνία, ώστε να δηµιουργείται πλούτος που θα µοιράζεται στην κοινωνία.

Όλο αυτό το σχέδιο δεν αρέσει σε αυτούς και αυτές που ήλπισαν σε µια εναλλακτική στον εξορυκτικό καπιταλισµό (κρατικό ή ιδιωτικό) και στήριξαν το MAS, και οι οποίοι/ες στη Βολιβία είναι πολλοί και πολλές. Υπάρχουν βεβαίως και ουκ ολίγες φωνές που λένε ότι υπάρχει µια διαδικασία η οποία οδηγείται από τον Μοράλες σε καλά µονοπάτια, που µπορεί να είναι αργή και να µη φαίνονται τα αποτελέσµατά της αλλά υπάρχει και είναι προς την σωστή κατεύθυνση, της κοινωνικής δικαιοσύνης κ.λπ.

Οι αντιφάσεις πολλές και αναµενόµενες. Ίσως δεν γίνεται και διαφορετικά όταν στον καπιταλισµό εκλέγεται µια κυβέρνηση κατ’ αρχήν φιλολαϊκή. Και ίσως οι απαντήσεις να προκύψουν µέσα από µια επίπονη και συγκρουσιακή διαδικασία. Στην καταστολή όµως που εφαρµόζεται και στη φίµωση και κατασυκοφάντηση κινηµάτων και αντικαπιταλιστών καµιά αριστερή απάντηση δεν υπάρχει… και αυτό πολύ µας στεναχώρησε και µας προσγείωσε ανώµαλα κατά την επίσκεψή µας στη Βολιβία.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΛΟΚΙΤΗ

oikotrives.wordpress.com

Τουρκικός νόμος εμποδίζει την παροχή ιατρικής βοήθειας σε τραυματίες διαδηλωτές

Παρά την κατακραυγή διεθνών οργανώσεων, η κυβέρνηση Ερντογάν έθεσε σε ισχύ έναν νόμο ο οποίος απαγορεύει την παροχή ιατρικής βοήθειας χωρίς έγκριση των αρχών.

Ο νόμος της κυβέρνησης Ερντογάν απαγορεύει στους γιατρούς να εργάζονται χωρίς άδεια εκτός των κρατικών νοσηλευτικών ιδρυμάτων. Επισήμως, στόχος του είναι να εμποδίσει το άνοιγμα ιδιωτικών ιατρείων από γιατρούς του Δημοσίου.

Πολλοί όμως φοβούνται ότι η κυβέρνηση θα μπορούσε να επικαλεστεί το νόμο για να εμποδίσει την παροχή ιατρικής βοήθειας σε τραυματίες διαδηλωτές.

Σύμφωνα εξάλλου με καταγγελίες του τουρκικού ιατρικού συλλόγου, η κυβέρνηση είχε επιχειρήσει να εμποδίσει την περίθαλψη τραυματιών στις μαζικές περυσινές διαδηλώσεις, πολύ πριν ψηφιστεί ο νέος νόμος.

Στο εξής, οι γιατροί που παραβιάζουν το νόμο θα αντιμετωπίζουν ποινή φυλάκισης έως τριών ετών και πρόστιμα που μπορούν να πλησιάσουν το ένα εκατομμύριο δολάρια.

Όπως αναφέρει το Γαλλικό Πρακτορείο, στο μέτρο αντιδρά τώρα η οργάνωση Γιατροί για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (PHR) με έδρα στις ΗΠΑ: «Η έγκριση ενός νόμου που ποινικοποιεί την επείγουσα περίθαλψη και τιμωρεί όσους φροντίζουν διαδηλωτές που τραυματίστηκαν σε αντικυβερνητικές διαδηλώσεις εντάσσεται στο πλαίσιο της ανελέητης προσπάθειας του πρωθυπουργού Ταγίπ Ερντογάν να φιμώσει τις φωνές που διαφωνούν» δήλωσε ο Βίνσεντ Ιαπόνικο της οργάνωσης.

Την ανησυχία του για την εξέλιξη είχε εκφράσει τον περασμένο μήνα ο ΟΗΕ, καλώντας την κυβέρνηση Ερντογάν να το ξανασκεφτεί: «Εφόσον λάβει έγκριση, [το μέτρο] θα έχει ανατριχιαστικές επιπτώσεις στη διαθεσιμότητα και προσβασιμότητα της επείγουσας περίθαλψης σε μια χώρα που είναι ευάλωτη στις φυσικές καταστροφές και δεν έχει ανοσία στις διαδηλώσεις» δήλωσε ο Άναντ Γκρόβερ, ειδικός εισηγητής του ΟΗΕ για το δικαίωμα στην υγεία.

Η διαταγή για μη παροχή ιατρικής βοήθειας σε όσους το έχουν ανάγκη δείχνει εξάλλου να παραβιάζει τον ιατρικό όρκο.

left.gr 

Ο γιατρός του δρόμου – Τα βράδια ντύνεται άστεγος και βοηθάει όσους έχουν ανάγκη εδώ και 20 χρόνια!

Ονομάζεται Jim Withers και έχει αφιερώσει τα τελευταία χρόνια της ζωής του στη θεραπεία των αστέγων της πόλης. Οι κάτοικοι του Πίτσμπουργκ τον αποκαλούν «γιατρό του δρόμου» γιατί τη νύχτα κυκλοφορεί σαν άστεγος παρέχοντας ιατρική φροντίδα σε όσους έχουν πραγματική ανάγκη.

Η ασυνήθιστη αυτή πρακτική ξεκίνησε το 1992 σε συνεργασία με τον Mike Sallows, έναν πρώην άστεγο άντρα. Οι δυο τους κυκλοφορούσαν τη νύχτα με σακίδια ιατρικής. Ο Withers μάλιστα εκτιμά πως έχει βοηθήσει πάνω από 1.200 άστεγους ανθρώπους το χρόνο.

Σήμερα, η πρωτοβουλία του έχει εξελιχθεί σε ένα εθνικό δίκτυο προσφοράς, αφού φοιτητές ιατρικής και εθελοντές βγαίνουν στους δρόμους τέσσερις νύχτες την εβδομάδα βοηθώντας αστέγους. Η νυχτερινή υπηρεσία αποτελεί πλέον ένα μη κερδοσκοπικό πρόγραμμα ιατρικής δρόμου στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Αυτό που κινητοποίησε τον Withers ήταν οι αναρίθμητοι άνθρωποι που κοιμούνταν κάτω από γέφυρες και σε κάμπινγκ. Οταν άρχισε να τους εξετάζει διαπίστωσε πως αυτοί οι άνθρωποι είχαν άσχημες πληγές, έλκη που δεν περνούσαν, καρκίνους και ασθένειες τις οποίες δεν είχαν αντιμετωπίσει ποτέ.

Όταν πρωτοξεκίνησε ήταν ειδικευόμενος σε νοσοκομείο και οι συνάδελφοί του είδαν με καλό μάτι την πρωτοβουλία του κινδυνεύοντας ο ίδιος να χάσει τη θέση του στην ιατρική κοινότητα.

Οπως ανέφερε ο ίδιος: «πολλοί άνθρωποι ήταν αρνητικοί αλλά πρόκειται για μια δράση που πραγματικά έχει πολλά να σου μάθει και είναι και ένας τρόπος να αναθεωρήσεις τον τρόπο με τον οποίο το επάγγελμά σου συνδέεται με τους ανθρώπους που σε έχουν πραγματική ανάγκη». Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει καθώς όλο και περισσότεροι φοιτητές ιατρικής ζητούν να μπουν στην ομάδα του.

 candianews.gr

Ο Α. Σαμαράς αποδέχεται την ακροδεξιά διαστρέβλωση της ιστορίας;

Οι πάντες στάθηκαν στην επίθεση του Νάιτζελ Φάρατζ προς τον Αντώνη Σαμαρά, ωστόσο αυτό που λίγοι είδαν ήταν η αδυναμία του έλληνα πρωθυπουργού να απαντήσει στην επιχείρηση ακροδεξιάς παραχάραξης της ελληνικής ιστορίας και μάλιστα μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο.

Ο ακροδεξιός Νικ Γκρίφιν απευθυνόμενος στον Αντώνη Σαμαρά του είπε πως "δεν λέει όχι στην Τρόικα" και τον αποκάλεσε "απόγονο των κομμουνιστών που αρνήθηκαν να πολεμήσουν τον Μουσολίνι"!

Ο έλληνας πρωθυπουργός είτε δεν ειναι γνώστης της ιστορίας είτε αδιαφόρησε για την ιστορική παραχάραξη του ακροδεξιού βρετανού αφού αρκέστηκε να απαντήσει ότι "το φαινόμενο της Χρυσής Αυγής θα περιθωριοποιηθεί" κι ότι στόχος του ειναι να τους "ξεσκεπάσει" κι όχι να τους "θυματοποιήσει".

Ούτε κουβέντα για την ιστορική διαστρέβλωση που έχει ήδη βρει έδαφος τα τελευταία χρόνια και στην Ελλάδα χάρη στην Χρυσή Αυγή άλλα και κάποιους... συμβούλους του πρωθυπουργού.

Η ιστορική αλήθεια, την οποία αρνήθηκε να προστατεύσει ο έλληνας πρωθυπουργός είναι ότι δεν αρνήθηκαν ποτέ οι έλληνες κομμουνιστές να πολεμήσουν τους ιταλούς του Μουσολίνι. Αποτελεί άλλωστε ιστορικό ντοκουμέντο το απο φυλακής μήνυμα του αρχηγού του ΚΚΕ Ν. Ζαχαριάδη που καλούσε όλους τους κομμουνιστές να πολεμήσουν κατά του εχθρού. Η ιστορική αλήθεια επίσης ειναι ότι οι ακροδεξιοί της εποχής ήταν εκείνοι που εν τέλει συνεργάστηκαν με τους κατακτητές, γερμανούς και ιταλούς στη συνέχεια. 

koutipandoras.gr

Guardian: «Λίγοι άκουγαν μια νεαρή Ελληνίδα, πριν πεθάνει. Θα την ακούσουμε τώρα;»

Δημοσίευμα αφιερωμένο σε μία από τις δύο κοπέλες που βρήκαν τραγικό θάνατο κατά τη σύγκρουση λεωφορείου του ΚΤΕΛ Αιτωλοακαρνανίας με νταλίκα κοντά στα διόδια Νέων Μαλγάρων, φιλοξενεί ο Guardian, με τη μορφή σχολίου, από Έλληνα σχολιαστή.

Όπως αναφέρει το σχόλιο στην ιστοσελίδα της βρετανικής εφημερίδας:
Την Τετάρτη, ένα πούλμαν που μετέφερε μια ομάδα νεαρών φοιτητών, ταξιδεύοντας κατά μήκος ενός ελληνικού αυτοκινητόδρομου κοντά στα Μάλγαρα, συγκρούστηκε με ένα φορτηγό. Πολλοί τραυματίστηκαν, δύο νέες γυναίκες πέθαναν. Η Αγγελική Γρανίτσα, 21 ετών, και η Ειρήνη Τριανταφύλλου, 23 ετών, δύο έξυπνοι νέοι άνθρωποι που ενεπλάκησαν (στο δυστύχημα) , «έφυγαν» από τις οικογένειες και τους φίλους τους. Όσο φωτεινότερο το κερί, τόσο βαθύτερο το σκοτάδι που ακολουθεί, όταν σβήσει.
Η Ειρήνη (δίνεται η ερμηνεία της λέξης στα ελληνικά) έγραψε ένα δοκίμιο για την κατάσταση στην Ελλάδα, όταν ήταν 18 ετών- ακριβώς πριν χτυπήσει η κρίση- , το οποίο δημοσιεύθηκε σε μια τοπική εφημερίδα. Μετέφρασα μια συντομευμένη εκδοχή από το κομμάτι της. Λίγοι την άκουγαν ενώ ήταν ζωντανή. Θα την ακούσουμε τώρα;
«Τα όνειρά μου είναι η βάση της επανάστασής μου. Αφήστε με λοιπόν, να ονειρεύομαι.. Σε κάθε περίπτωση, η πραγματικότητα που μου προσφέρετε δεν είναι και τόσο δελεαστική.
Παγιδευμένοι στις υπερβολικές απαιτήσεις των καιρών, στις υπέρμετρες φιλοδοξίες, στον υπερκαταναλωτισμό, έχουμε ξεχάσει την αξία και την δύναμη που κρύβει μέσα του το χάδι, ο ζεστός λόγος, η κουβεντούλα με το φίλο. Πότε επικοινωνήσατε τελευταία φορά με ένα φίλο σας; Πότε ήταν η τελευταία φορά που μιλήσατε χωρίς ενδοιασμούς για όσα σας απασχολούν;»
Γίνατε εσωστρεφείς, θέλοντας να προφυλαχτείτε από τα προβλήματα τρίτων, γιατί είναι τόσα τα δικά σας, που δεν μπορείτε να σηκώστε κι άλλο βάρος. Γίνατε ένα μοναχικό άτομο που ψάχνετε φιλίες μέσω ηλεκτρονικών δρόμων. Η φιλία απόκτησε το δικό της e-mail στο ίντερνετ!
Εργασία και εγκλεισμός στο σπίτι κατά τις εργάσιμες ημέρες και διασκέδαση με φορτσαρισμένη ιλαρότητα το Σαββατόβραδο, αυτό είναι το πρόγραμμά σας. Α, ξέχασα, θέλετε να βελτιώσετε την εξωτερική σας εμφάνιση και καταφεύγετε σε γυμναστήρια και ινστιτούτα αδυνατίσματος, αυτοαναιρώντας την προσπάθειά σας με υπερκατανάλωση φαγητού και οινοπνευματωδών ποτών.
Δεν χαρακτηρίζεστε από συνέπεια και αλληλεγγύη απέναντι σε φίλους και συγγενείς. Παγιδεύεστε στον απομονωτισμό του προσωπικού σας συμφέροντος, ζώντας μόνοι ακόμα και μέσα στις συντροφιές. Έχετε περιορίσει τις πολιτικές και συνδικαλιστικές σας δραστηριότητες, στις αναγκαίες και ωφελιμιστικές.
Και μέσα σ’ όλη αυτή τη σύγχυση, βρίσκετε χρόνο και διάθεση παίρνοντας και το κατάλληλο ύφος να μας κριτικάρετε, με την «αγωνία» και το «ενδιαφέρον» ζωγραφισμένο στο πρόσωπό σας. Για σας είμαστε οι καλοπερασάκηδες, οι οκνηροί, οι χωρίς προβληματισμούς νέοι, το δυσοίωνο αύριο στα χέρια του οποίου δεν θέλετε να παραδώστε τον κόσμο (από πότε γίνεται παράδοση και παραλαβή του χάους;).
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα και τις λιβελογραφικές κορόνες σας, επιτρέψτε μου να ονειρεύομαι.
Ονειρεύομαι μια γειτονιά, στενό δρομάκι και ζεστοί άνθρωποι. Χαμόγελα και πίκρες και χέρια που σ’ αγκαλιάζουν και κάνουν περισσότερα τα πρώτα και λιγότερες τις δεύτερες.
Ονειρεύομαι να «μάθω γράμματα, να γίνω άνθρωπος» όπως λέει και η γιαγιά μου. Να μάθω γράμματα, για να ανοίξει το μυαλό μου και τα μάτια της ψυχής μου και μ’ αυτά να αντικρίζω τον κόσμο και τον άνθρωπο.
Ονειρεύομαι να ασκήσω το επάγγελμα που μ’ αρέσει, χωρίς να χρειαστεί να «φιλήσω κατουρημένες ποδιές» ή να περάσω από γραφεία πολιτικών, πολιτευόμενων, γραμματέων και γραμματικών.
Ονειρεύομαι να φτιάξω τη δική μου οικογένεια και να μεγαλώσω τα παιδιά μου με τις αρχές και τις αξίες που οι δικοί μου γονείς έδωσαν σε μένα.
Ονειρεύομαι να έχω δίπλα μου ανθρώπους αληθινούς, που θα μ’ αγαπάνε και θα τους αγαπώ ελεύθερα και κατ’ επιλογήν μου.
Ονειρεύομαι να μην ντρέπομαι ως πολίτης, να μη σκύβω το κεφάλι, αλλά να φιλοκαλώ μετ’ ευτελείας και να ζω άνευ καχυποψίας.
Ονειρεύομαι να χρησιμοποιώ τη γλώσσα για να λέω «τα σύκα – σύκα και τη σκάφη – σκάφη» και όχι να «κρύβω λόγια».
Ονειρεύομαι μ’ αυτές τις συντεταγμένες να δημιουργήσω το δικό μου κόσμο, τον μικρό και μέγα.
Έχω κλείσει τα αυτιά μου στα κατηγορώ, στη δήθεν συμπάθεια, στη δήθεν επαναστατική διάθεση και ειλικρίνεια και ανιδιοτέλεια και δουλεύω – δουλεύω, για να κάνω τα όνειρά μου πραγματικότητα.
Η επανάστασή μου έχει αρχίσει… Την ακούτε;».
Η οικογένεια της Ειρήνης δώρισε τα όργανά της. «Πάρτε ό,τι όργανα χρειάζεστε, με όλη μου την καρδιά», είπε η μητέρα της. Μια σειρά από εγχειρήσεις που αλλάζουν ζωές άρχισαν να κανονίζονται γρήγορα: δύο νέοι άνθρωποι που πάσχουν από κερατόκωνο, μια πάθηση που καταστρέφει σιγά- σιγά την όραση, θα λάβουν τους κερατοειδείς της Ειρήνης. Ίσως, όταν ανοίξουν τα μάτια τους, δουν τον κόσμο με τόση διαύγεια και θάρρος, όπως εκείνη. Ίσως, όταν ανοίξουμε τα δικά μας μάτια, να τον δούμε επίσης μ’ αυτόν τον τρόπο.

zarpa.gr

Αμβούργο: Μια ολόκληρη πόλη υπό εξέγερση

Προειδοποίηση από τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής στους Αμερικανούς πολίτες σχετικά με τα γεγονότα στο Αμβούργο

Κλιμακώνεται η ένταση η οποία φτάνει σε διαστάσεις βίας μεταξύ της αστυνομίας και των διαδηλωτών στο Αμβούργο. Ενώ συνεχίζονται να μεταδίδονται ειδήσεις περί κήρυξης επικίνδυνων περιοχών, αύξησης των ελέγχων και χρήσης βίας κατά των διαδηλωτών από την αστυνομία, οι ΗΠΑ εξέδωσαν μια ανακοίνωση σχετικά με το Αμβούργο. Ο πρεσβευτής της Αμερικής στο Βερολίνο προειδοποίησε τους Αμερικανούς πολίτες να είναι προσεκτικοί στις περιοχές που κηρύχθηκαν επικίνδυνες εντός της πόλης.

ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ

Στις 21 Δεκέμβρη της χρονιάς που πέρασε, οι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής του Αμβούργου  έδωσαν το παρόν στη συνοικία Schanze της πόλης για να διαδηλώσουν υπέρ του αυτοδιαχειριζόμενου στεκιού της περιοχής, RoteFlora. Στο κάλεσμα της RoteFlora ανταποκρίθηκαν συλλογικότητες κι άλλες οργανώσεις για τα πολιτικά δικαιώματα (για τα δικαιώματα των προσφύγων από την Lampedusa, και για το δικαίωμα κατοικίας και διατήρησης των εργατικών κατοικιών της Esso στη συγκεκριμένη συνοικία).

Πάνω από 10.000 πολίτες (στην πλειονότητα αναρχικοί, αντεξουσιαστές, αριστεροί) συμμετείχαν στη διαδήλωση. Η αστυνομία του κρατιδίου του Αμβούργου, άγνωστο εκείνη τη στιγμή για ποιον λόγο, και με αυταρχικό σκεπτικό θεώρησε παράτυπη τη συγκέντρωση, οι συγκεντρωμένοι αποφάσισαν η πορεία να περάσει μέσα απ΄το κέντρο της πόλης του Αμβούργου. Χωρίς καμία προειδοποίηση η αστυνομία σταμάτησε την πορεία με βίαιο τρόπο στα πρώτα 20 μέτρα. Το αποτέλεσμα ήταν 700 τραυματίες από την άλογη αστυνομική βία και πάνω από 100 τραυματίες αστυνομικοί. Σύμφωνα με τους κατοίκους της περιοχής η αστυνομία χτυπούσε όποιον έβλεπε μπροστά της, άσχετα από το αν συμμετείχε στην πορεία, και έριξε τόσα χημικά, που οι πιο πολλοί δεν είχαν ξαναδεί στη ζωή τους.

Κάπως έτσι έληξαν τα προεόρτια για τη RoteFlora. Υπήρξε όμως και συνέχεια…

GEFAHRENGEBIET (Ο ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΣ ΚΥΡΙΕΥΕΙ ΤΗΝ ΕΕ)

Ο όρος σημαίνει περίπου «επικίνδυνη περιοχή», παραπέμπει όμως σε πρακτικές στρατιωτικού νόμου (παρόμοια με τους αποκλεισμούς στα Εξάρχεια), πρακτική που από το 2012 το διοικητικό δικαστήριο του Αμβούργου αποφάσισε ως σύννομη με το γερμανικό σύνταγμα. Από την Παρασκευή της περασμένης βδομάδας η πολιτική ηγεσία (SPD) του Αμβούργου αποφάσισε την εφαρμογή του μέτρου στην ευρύτερη περιοχή Sternschanze, όπου ζουν κάτι παραπάνω από 50.000 κάτοικοι.

Η αστυνομία έχει δικαίωμα να σταματά κόσμο, να τους υποβάλλει σε σωματικό έλεγχο, ιδιαίτερα αν μοιάζουν με «αναρχοάπλυτοι», μαυροντυμένοι ή φορούν γυαλιά ηλίου, άσχετα αν είναι γυναίκες ή άντρες, ηλικιωμένοι ή νεότεροι. Οργανώσεις και συλλογικότητες προσπάθησαν κατά τη χθεσινή μέρα να διαμαρτυρηθούν, φτιάχνοντας ένα Camp στο κέντρο της πόλης τους, ώστε να σπάσουν την αστυνομοκρατία.

Περίπου 200 άτομα επιχείρησαν να κάνουν πορεία διαμαρτυρίας, αποκλείστηκαν απ΄τους αστυνομικούς με τους περισσότερους απ΄αυτούς τελικά να προσαγάγονται και το αυτοσχέδιο Camp να καταστρέφεται από συνεργεία του δήμου.

Τα γεγονότα έχουν προκαλέσει έντονες αντιδράσεις, ακόμη κι έξω από την πόλη του Αμβούργου, με τους περισσότερους Γερμανούς να φοβούνται για την περιστολή των πολιτικών δικαιωμάτων τους και την αστυνομική καταστολή που επιχειρείται στις διαδηλώσεις.

Στο επίκεντρο της δημόσιας κριτικής βρίσκεται η αστυνομία και η μετάλλαξη των σοσιαλδημοκρατών (SPD) με τις αυθαίρετες μεθοδεύσεις τους. Ιδιαίτερη αίσθηση έχει προκαλέσει η ένωση συνδικαλιστών της αστυνομίας, αποκαλούμενη ως ομοσπονδιακή ένωση των «σκεπτικιστών» αστυνομικών με έδρα το Αμβούργο (Bundesarbeitsgemeinschaftkritischer Polizistinnen und Polizisten «BAG»ή αλλιώς «dieKritischen»).

Σύμφωνα με τη συγκεκριμένη ένωση σε μια 12-σέλιδη ανακοίνωση στον Τύπο, τόσο η πολιτική ηγεσία όσο και αστυνομική ηγεσία της πόλης με αυθαίρετο τρόπο άσκησαν υπέρμετρη βία κατά πολιτών, επιτέθηκαν και ακύρωσαν το δικαίωμα του «συνέρχεσθαι», αδιαφορώντας για τα πολιτικά δικαιώματα των πολιτών της πόλης. Τελειώνοντας την ανακοίνωσή τους, οι συνδικαλιστές σημειώνουν ότι η θέση τους είναι υπέρ της αποκατάστασης της αλήθειας απέναντι στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι RoteFlora, την παραίτηση των ιθυνόντων στην κυβέρνηση του κρατιδίου, την διενέργεια εξεταστικής επιτροπής, ακόμη ως και την πρόσκληση εμπειρογνωμόνων από το εξωτερικό.

kar.org.gr

Πλέξιμο με το... αιδοίο!

Ακτιβίστρια στέλνει το δικό της μήνυμα στη φαλλοκρατική κοινωνία

Η ακτιβίστρια και εικαστικός Casey Jenkins παλεύει με το καλλιτεχνικό της έργο κατά του μισογυνισμού και της φαλλοκρατικής κοινωνίας. 

Η ίδια αποκαλεί τον εαυτό της «craftivist», ένας όρος που περιγράφει το είδος εκείνο της ακτιβιστικής δράσης που περιλαμβάνει παραδοσιακές μεθόδους παραγωγής και κατασκευής στην υπηρεσία πλέον πολιτικών και κοινωνικών διεκδικήσεων. 

Η Jenkins λοιπόν και οι συνεργάτες της αποφάσισαν να φέρουν τα πάνω-κάτω στη γενέτειρά τους, την Αυστραλία, με ένα εξαίσιο δείγμα performance art, που μιλά πιο εύγλωττα από κάθε λέξη. Η εικαστική παράσταση έχει επισήμως τίτλο «Casting Off My Womb», έχει όμως ήδη γίνει γνωστή ως «Vaginal Knitting» (κολπικό πλέξιμο).

Και σε περίπτωση που διερωτάστε, πρόκειται γι' αυτό ακριβώς που υποδηλώνει ο όρος: «θα περάσω 28 μέρες πλέκοντας με μαλλί που έχω εισάγει στο αιδοίο μου», εξηγεί η Jenkins, «επειδή είμαι συναισθηματικά δεμένη με το πλέξιμο». 

Η σωματική performance της αρτίστας επιδιώκει να συνδέσει το πλέξιμο, μια κατεξοχήν γυναικεία ενασχόληση, με το ίδιο το γυναικείο σώμα, κάνοντας το παραγόμενο ρούχο να ενσωματώνει έτσι κυριολεκτικά τον βιολογικό κύκλο της γυναίκας, τη ζωή της δηλαδή σε όλες τις φυσιολογικές της εκφάνσεις. 

«Κάποιες φορές είναι αρκετά δυσάρεστο, άλλες πάλι λειτουργεί αφροδισιακά», ομολογεί η Jenkins, για να συνεχίσει: «η performance δεν θα ήταν performance αν άφηνα έξω την έμμηνη ρύση μου». Η φεμινιστική παράσταση που έστησε η καλλιτέχνιδα δεν αποτελεί βέβαια καινούρια ιδέα, καθώς ο γυναικείος κόλπος έχει χρησιμοποιηθεί και παλιότερα για να μεταφέρει μηνύματα και να πιέσει την τέχνη στα ακρότατα όριά της. 

Μπορεί κανείς να μνημονεύσει το «Cut Piece» της Yoko Ono, την κολπική ηχώ στο έργο «Internal Scroll» της Carolee Schneeman αλλά και άλλες γυναικείες performance που χρησιμοποιούν το αιδοίο, ένα θέμα-ταμπού στην κοινωνία, άλλοτε ως δείκτη δημιουργικής δύναμης και άλλοτε ως παράγοντα αποξένωσης και αλλοτρίωσης.

Και είναι άξιο αναφοράς ότι οι ίδιες φεμινιστικές θεματικές που σόκαραν το κοινό στις δεκαετίες του '60 και του '70 συνεχίζουν να προκαλούν τα ίδια έντονα συναισθήματα και σήμερα. «Ελπίζω οι άνθρωποι θα αναρωτηθούν για τους φόβους και τις αρνητικές συνδέσεις που έχουν για το αιδοίο», καταλήγει η Jenkins...

newsbeast.gr

The Workplace Needs to Adapt to People's Needs

Truthout could not have brought you all the stories we published in 2013 without the support of our readers. Thank you once again - and remember, there's still time to make a tax-deductible donation before the end of the year. We wish all of you all the best for 2014!

If the conventional way we do business reflects the best our human imagination can create, then what a sad commentary on imagination. In a November 12 Truthout article, "Work Should Adaptto Mothers: Human Shapes Don't Fit Inhuman Holes," I argued that conventional business needs to change and that democratic workplaces are better environments for working mothers.

The comments and reactions from readers were terrific - not in that everyone loved it, as many did not, but in that it seemed to strike a chord.

"A lot of this debate also ignores the assumption that MEN aren't harmed and children aren't DAMAGED by having husbands/fathers/partners enslaved into inhuman work habits," wrote my friend Michael Rhodes, director of education atAdvance Memphis, in an email to me. "The workaholic machine doesn't work for families, even if it only crushes one partner."

I definitely agree. My partner and I have had many discussions about the different expectations we face as new parents. Some people assume that he's not as family-oriented as I and is happier to be at work than at home. This couldn't be less true.

"The problem is not just what society expects, but what most of us men have been nurtured to expect and to provide," writes Rhodes. "One reason we want to keep Rebecca [my wife] in the workplace, at least part time, is just so our sons grow up knowing that their mother, a woman, is every bit as intelligent and valuable to society as their father. How that works out? We'll have to figure that out as we go along."

We need to change the way we do business so that it supports women and men, parents and nonparents - in a word, people. This is why the movement toward democratic workplaces is so exciting. These are businesses in which people and communities are valued as much as companies because in a democratic, worker-controlled business, the people are the company. We should recognize that for the business to be successful, people in our communities and in the larger world need to be successful so that they can patronize our businesses' goods and services.

In my company, for example, we are for-profit - I'm not out in the world selling games and educational resources just to keep my moral compass satisfied. I do it to earn a living. More than any other place I've worked though, I will do whatever it takes to make our business thrive, because I know I matter there as a person, not just as a worker.

This brings me back to my point about imagination: Some people argue that the idea of changing work to suit human lives is absurd and would lead to more regulations that would stifle business, particularly small businesses. Better instead to stick with what we have than to imagine any alternative. However, we shouldn't confuse regulations that empower families and provide space for responsible parenting with government regulations that impede businesses. All too often, the nuances of this argument are brushed aside by those claiming to be pro-business. While we don't want to stifle companies and the economy, we shouldn't accept businesses that stifle lives for the sake of profitability.

The bottom line is that when we separate the company and its workers and prioritize the former over the latter, we hurt the economy, which is exactly what we're seeing now.

For most of us, I'm not sure what about our current economic structure is worth defending. When the bottom 90 percent of our population work 40, 50, 60 hours a week to make in a year what the top 1 percent earn in a week or an hour, is that a healthy system? When the success of a business is predicated on a handful earning the biggest paychecks while the majority of people, working equally hard, make only a small fraction of those paychecks, is that a system worth replicating?

Much of what I'm talking about here would take a monumental cultural shift from a society that prizes the wealthy and helps them maintain their wealth at great cost to everyone else, to a society that values people over business and money. The democratic workplace model provides a natural bridge from a capitalist economy to a democratic economy that is focused on people and the planet, in addition to providing a living for its members.

I believe there is a path forward wherein traditional businesses, even without transitioning to a cooperative structure, can learn from democratic workplaces and adopt the way they function. In my company's blog, I wrote about a recent article by David Brodwin in US News and World Report that made the case for why more employee-owned businesses are needed in the United States. The writer compared cooperatives and top-tier professional firms run by partnerships, stating that each type of business is more accountable, resilient, and flexible. This is what our local and national economies need.

The good news is that these businesses are on the rise. "The number of worker-owned business in the United States is growing robustly, around 6 percent per year, and these businesses now account for about 12 percent of the private sector workforce,"writes Brodwin. But we still have a long way to go because so few people know there is an alternative.

Democratic businesses allow workers to prioritize how they interact with work and with their families and to create an economy that doesn't put the two at odds. Though the number of these businesses is growing, it will still take a considerable amount of effort to create a more equitable, democratic economy. This is a lot to ask of people who are working hard just to pay their bills, as well as those who have children and, thus, depleted time and energy.

Yet this makes my point: If we don't even have the time to think about balancing work and life so we're less strained and stressed, then clearly conventional business and a capitalistic economy isn't working.

Copyright, Truthout. May not be reprinted without permission.

truth-out.org