20ή Απρίλη - Ημέρα ενάντια στην επισφάλεια και την ανεργία

Ζω μια κόλαση

Και όμως, καλά-καλά δεν έπιασα το κατώφλι των 30 και μόνο έτσι μπορώ να περιγράψω την ζωή μου. Πώς φτάσαμε ώς εδώ; Νέος, ωραίος με όνειρα και γνώσεις, τα περισσότερα απ' αυτά τα έκανα πραγματικότητα - και τι δεν έκανα ώς τώρα,  φωτογραφίσεις, πασαρέλα , στέλεχος για χρόνια σε μεγάλη εταιρία, ώσπου ήρθε η κρίση και με τσάκισε, μου πήρε τα πάντα …

Ήτανε τέλη του 2009 όταν καταστράφηκε η οικογένειά μου οικονομικά και ηθικά μετά από σοβαρό πρόβλημα υγείας. Εγώ βράχος δίπλα τους σε όλα τα επίπεδα, έδωσα τα πάντα μου, όπως θα έκανε κάθε παιδί που σέβεται και αγαπά την οικογένεια του. Πήρα τα πάντα πάνω μου, δεν μπόρεσα όμως για πολύ, έκλεισε η εταιρία όπου δούλευα και βρέθηκα αιωρούμενος στο πουθενά. Ξαφνικά όλα χάθηκαν, το πατρικό μου, η οικογένεια, τα πάντα.


 
Τότε ήρθε και μου χτύπησε την πόρτα η κατάθλιψη, συνοδευόμενη με κρίσης πανικού καθημερινά. Ούτε στο εχθρό σου μην τύχη κάτι τέτοιο, τρομερή αρρώστια, χάνεις τον εαυτό σου, δεν είσαι εσύ, εγκλωβίζεσαι και παλεύεις με το υποσυνείδητο σου, τρέμουλο, φοβίες, ταχυπαλμία, ζαλάδα, ένα θηρίο μέσα μου που μεγαλώνει, αλλά εγώ αντιστέκομαι σθεναρά. Ο γιατρός πρότεινε ψυχοθεραπεία αλλά χωρίς ασφάλιση και χωρίς να ξέρεις τι θα φας αύριο κάτι τέτοιο είναι αδύνατον - και μένεις να το παλεύεις μόνος σου.

Για δουλειά ούτε λόγος, και να έβρισκα δεν θα μπορούσα να φτάσω ώς εκεί με τόσες κρίσεις πανικού καθημερινά, τότε έρχεται η στιγμή που κοιτάς προς τον ουρανό κι αφήνεσαι στα χέρια του Θεού, γιατί είναι ο μόνος που μπορείς να ελπίζεις...

ΓΙΩΡΓΟΣ , 30 χρ. , Αττική

Από το : ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΑΝΕΡΓΟΥ

Αυτή τη φορά οι Αόρατοι θα βρεθούν μπροστά σας, ως Ορατοί

Ακολουθεί κείμενο από το diktyo-episfaleias.blogspot.gr

I Still Hate Maggie

Είμαστε αυτοί που έζησαν και συνεχίζουν να βιώνουν τις συνέπειες του «οράματος» σου. Πάνω στις κλεμμένες ζωές μας, στην καταπίεση των αναγκών μας και στην απαξίωση των δυνατοτήτων μας έχτισες το υπόδειγμα σου, έφτιαξες το όνομα σου. Η αφήγηση των ισχυρών, σου φόρεσε την γυάλινη μάσκα της «σιδηράς κυρίας». Όμως η αλήθεια είναι πως αυτός ο τίτλος δεν σου ταίριαξε ποτέ.   

Δεν χρειάστηκες ούτε σιδερένια πυγμή, ούτε την αξιοπρέπεια μιας «κυρίας» για να πολεμήσεις αδίστακτα φτωχούς εργάτες και να δολοφονήσεις 9 ανθρακωρύχους,  να κλέψεις τα βιβλία από έφηβες χωρίς λεφτά για να μορφωθούν, να σταματήσεις την δωρεάν διανομή γάλακτος σε παιδάκια δημοτικών σχολείων,  να κόψεις τα επιδόματα από άπορους που δεν μπορούσαν να ανταγωνιστούν κανέναν, να αφήσεις ηλικιωμένες γυναίκες να πεθαίνουν έξω από ιδιωτικά νοσοκομεία, να εγκαινιάσεις την εργασία «λάστιχο», να σπείρεις την βία στα στενά του Λονδίνου, να σκοτώσεις χιλιάδες άμαχους στο εξωτικό σου θέρετρο των Φώκλαντ.

Το μόνο που χρειάστηκες ήταν τρομοκρατία και τις πλάτες της «δημοκρατίας των πλούσιων μετόχων». Αν ζούσε ο βασανιστής κολλητός σου Πινοσέτ και ο θεωρητικός σου πατέρας Friedman  , είμαστε σίγουροι, πως θα έπιναν ένα ποτήρι τσάι στην υγειά σου, φωνάζοντας …“There is no Alternative”!

Όμως η φράση που ξεστόμιζες Τότε, «δεν υπάρχει άλλος δρόμος», μας θυμίζει κάτι πολύ έντονα Τώρα! Μας «θυμίζει» τους εκατομμύρια ανέργους  , το 60% των νέων ανθρώπων που μένουν «προσωρινά» άφραγκοι στα παιδικά τους δωμάτια, τον εργοδοτικό ψευτο-τσαπουκά για μια ατομική σύμβαση εργασίας και την τρίτη ηλικία να προσπαθεί να επιβιώσει χωρίς συντάξεις. Μας «θυμίζει» τις εταιρείες υπενοικίασης εργαζόμενων, την μερική απασχόληση για 200 ευρώ, τους οικονομικούς μετανάστες και τα ναζιστικά στιλέτα πίσω από τις πλάτες των φτωχών και κατατρεγμένων ξένων εργατών.

Από τότε μέχρι σήμερα ο ίδιος μονόδρομος, τα ίδια ψέματα. Έτσι στο «οικογενειακό κάδρο» της Μάργκαρετ, χώρεσαν οι κάθε λογής αδίστακτοι του ελληνικού νεοφιλελευθερισμού. Από την απέθαντη Μητσοτακική λιτότητα, τον γιάπικο Σημητικό εκσυγχρονισμό, τα σιαμαία αδέρφια των Καραμανλικών και Παπανδρεϊκών περικοπών, μέχρι και τον Σαμαρικό ακροδεξιό μνημονιακό αχταρμά. 

Όμως όσο και αν πιστεύουν πως όλοι οι «καλοί» χωράνε στο γυάλινο σας κάδρο, εμείς θα τους θυμίζουμε πως ο κύκλος εδώ και καιρό έχει σπάσει.  Το κάδρο σας θα γίνει γυαλιά καρφιά από  εκείνες και εκείνους που τους χαρίσατε απλόχερα την ιδιότητα του Αόρατου.

Η ιστορία για εμάς μόλις ξεκίνησε να παίρνει στροφές, και αν χρειαστεί θα περάσουμε από πάνω σας. Το οφείλουμε σε αυτούς και σε αυτές, που για τόσο καιρό δεν έχουν όνομα. Στους εργαζόμενους μαθητές των νυχτερινών σχολείων, στις γυναίκες που δουλεύουν 12 ώρες την ημέρα με τον δίσκο στο χέρι για λίγα ανασφάλιστα ψίχουλα, στους νεκρούς φοιτητές που τους είπαν αμόρφωτους επειδή δεν γνώριζαν πως δουλεύει το μαγκάλι, στα νέα ζευγάρια που στοιβάζονται στην ανεργία αδυνατώντας να ζήσουν τα παιδιά τους, σε όλους εκείνους και εκείνες που ποτέ δεν ρωτήθηκαν για την ζωή που τους επιβλήθηκε.

Αυτή τη φορά οι Αόρατοι θα βρεθούν μπροστά σας, ως Ορατοί.

Μια ολόκληρη γενιά.

Θα είναι εκείνη η Στιγμή όπου τα πάντα θα ξεκινήσουν από την αρχή.

Η Στιγμή  μιας ολόκληρης γενιάς που Μαζί θα πάρει πίσω την  Αξιοπρέπεια της.

« Δεν υπάρχει άλλος δρόμος», είπες Τότε...

« Μα βέβαια, αγαπητή μου Maggie», θα σε διαβεβαιώσουμε. Μαζί. Τώρα.

Καλούμε στις 20 Απρίλη στην πλατεία Κλαυθμώνος. Μέρα ενάντια στην επισφάλεια και την ανεργία.

Στις 20 Απρίλη κάνουμε τους αόρατους…ορατούς κάτω από μία ιδέα. Αξιοπρέπεια.

Στις 20 Απρίλη, από τις 11.30, πάμε στην πλατεία Κλαυθμώνος. Σπάμε τη μιζέρια, γνωριζόμαστε, ανταλλάσουμε εμπειρίες, διασκεδάζουμε. Μαζί.

Στις 16.00: Συνέλευση των Αοράτων.

Στις 19.00: Απογευματινό party “Ι still hate Thatcher”

Συμμετέχουν:

ΔΙΚΤΥΟ ΕΠΙΣΦΑΛΩΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ-ΑΝΕΡΓΩΝ , ΔΙΚΑΙΩΜΑ, ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ Ν.ΙΩΝΙΑΣ, ΣΕΤΤΕΑ, ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΧΗΜΙΚΩΝ-ΦΑΡΜΑΚΩΝ κ.ά.

πηγή