Υπομονή κάτι θα γίνει. Σκυμμένα βλέμματα στο
δρόμο και καλημέρες, γρήγορες, βιαστικές και φοβισμένες. «Τι κάνεις Μαρία;» «Δύσκολοι
καιροί, αλλά παλεύουμε, υγεία να υπάρχει. «Υπομονή, κάτι θα γίνει». Πτυχία σε κορνίζες
κρεμασμένα, εκεί, να καμαρώνονται, μνα βλέπει ο κόσμος, να μιλά για
επιτεύγματα.
Αλλά μπροστά τους απλωμένα, αγωνία και σιωπή, θυμός και φόβος, επισφάλεια, ελπίδες ξοδεμένες, δάκρυα. Υπομονή κάτι θα γίνει. Μυαλά εφήβων και παιδιών γυμνάζονται σε σχολεία κατακερματισμένα, ακατάλληλα, θέτοντας βάσεις στέρεες για μια αυριανή, παρηκμασμένη κοινωνία που σφαιρικά δε σκέφτεται, δεν επιλέγει λογικά, άδικα δεν επιδιώκει, την ευτυχία δε γεύεται ποτέ. Υπομονή , κάτι θα γίνει. Δουλειές της ώρας, κακοπληρωμένες, ανασφάλιστες, επισφαλείς. Το όποιο ελάχιστο και όπως –όπως εισόδημα, του τίποτα καλύτερο είναι. Υπομονή κάτι θα γίνει. Ευθύνες μοιρασμένες σε πρόσωπα που υπόσχονται και δεν υλοποιούν ποτέ, που στο όνομα σου κλέβουν απροκάλυπτα, σε ξεπουλούν, σε συμφέροντα ξένα σε υποτάσσουν με την προπαγάνδα και τα όπλα τους , δικά τους, έτοιμα, σε ΄σερνουν άβουλο, ξεγελασμένο και δειλό, το μέλλον σου ματώνουν και το κορμί , χωρίς ντροπή αν το φωνάξεις. Υπομονή ΚΑΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΩΡΑ. Θα σπάσει η περίφραξη του φόβου, της σιωπής, η κλειδαριά που ασφαλίζει τη δύναμη της σκέψης θα ελευθερωθεί. Ό,τι ψάχνουμε γύρω, πλάι και πέρα από ‘μας, θα στρέψουμε τα μάτια και μέσα μας θα βρούμε ν’ απαντάει φλεγόμενο. Υπομονή κάτι θα γίνει. Το χέρι θα απλώσουμε αγγίζοντας τα πράγματα , απ’το μηδέν θ’αρχίσουμε ξανά: αυτή την ώρα της δημιουργίας, γεννάμε το δικαίωμα να πορευόμαστε άνθρωποι.υψώνοντας το βλέμμα θα πέσουνε τα πέπλα εξάπαντος, και ‘κει θα στέκει ορθάνοιχτη η έξοδος κινδύνου. Υπομονή, απ’του βολέμματος και της δουλικής σιωπής τη χίμαιρα, θα δραπετεύσουμε μαζί όλοι, όχι αύριο, αλλά τώρα. Στον κόσμο αυτό τον άλλον, του ανθρώπου και της αλληλεγγύης, της ισότητας, της ελευθερίας και της δημοκρατίας, το εισητήριο είναι διαρκείας για μια ζωή δικαιοσύνης. Ο άνθρωπος γνωρίζω καίγεται για όσα γεννήθηκε να είναι ποτέ ξανά φασισμός.
Αλλά μπροστά τους απλωμένα, αγωνία και σιωπή, θυμός και φόβος, επισφάλεια, ελπίδες ξοδεμένες, δάκρυα. Υπομονή κάτι θα γίνει. Μυαλά εφήβων και παιδιών γυμνάζονται σε σχολεία κατακερματισμένα, ακατάλληλα, θέτοντας βάσεις στέρεες για μια αυριανή, παρηκμασμένη κοινωνία που σφαιρικά δε σκέφτεται, δεν επιλέγει λογικά, άδικα δεν επιδιώκει, την ευτυχία δε γεύεται ποτέ. Υπομονή , κάτι θα γίνει. Δουλειές της ώρας, κακοπληρωμένες, ανασφάλιστες, επισφαλείς. Το όποιο ελάχιστο και όπως –όπως εισόδημα, του τίποτα καλύτερο είναι. Υπομονή κάτι θα γίνει. Ευθύνες μοιρασμένες σε πρόσωπα που υπόσχονται και δεν υλοποιούν ποτέ, που στο όνομα σου κλέβουν απροκάλυπτα, σε ξεπουλούν, σε συμφέροντα ξένα σε υποτάσσουν με την προπαγάνδα και τα όπλα τους , δικά τους, έτοιμα, σε ΄σερνουν άβουλο, ξεγελασμένο και δειλό, το μέλλον σου ματώνουν και το κορμί , χωρίς ντροπή αν το φωνάξεις. Υπομονή ΚΑΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΩΡΑ. Θα σπάσει η περίφραξη του φόβου, της σιωπής, η κλειδαριά που ασφαλίζει τη δύναμη της σκέψης θα ελευθερωθεί. Ό,τι ψάχνουμε γύρω, πλάι και πέρα από ‘μας, θα στρέψουμε τα μάτια και μέσα μας θα βρούμε ν’ απαντάει φλεγόμενο. Υπομονή κάτι θα γίνει. Το χέρι θα απλώσουμε αγγίζοντας τα πράγματα , απ’το μηδέν θ’αρχίσουμε ξανά: αυτή την ώρα της δημιουργίας, γεννάμε το δικαίωμα να πορευόμαστε άνθρωποι.υψώνοντας το βλέμμα θα πέσουνε τα πέπλα εξάπαντος, και ‘κει θα στέκει ορθάνοιχτη η έξοδος κινδύνου. Υπομονή, απ’του βολέμματος και της δουλικής σιωπής τη χίμαιρα, θα δραπετεύσουμε μαζί όλοι, όχι αύριο, αλλά τώρα. Στον κόσμο αυτό τον άλλον, του ανθρώπου και της αλληλεγγύης, της ισότητας, της ελευθερίας και της δημοκρατίας, το εισητήριο είναι διαρκείας για μια ζωή δικαιοσύνης. Ο άνθρωπος γνωρίζω καίγεται για όσα γεννήθηκε να είναι ποτέ ξανά φασισμός.
ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΊΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Ρόζα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου