Το κάλεσμα για συμμετοχή στο δεκαήμερο Αντιφασιστικό Φεστιβάλ Παραστατικών Τεχνών (από 13 ως 23 Μαρτίου στο ελεύθερο αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο ΕΜΠΡΟΣ και στον ανοιχτό δημόσιο χώρο της Αθήνας) διεκδικεί αυτοδίκαια την μεγαλύτερη δυνατή ανταπόκριση. Το “αυτοδίκαιο” της διεκδίκησης δεν είναι ρητορεία, αντίθετα αντανακλά πιστά την “στάση και πράξη ζωής” των διεκδικητών ενάντια στον φόβο και την απάθεια τα τελευταία χρόνια. Γι’ αυτό και πρέπει να δικαιωθεί. Γι’ αυτό και πρέπει το θέατρο ΕΜΠΡΟΣ να είναι κατάμεστο κάθε ώρα και στιγμή των δέκα αντιφασιστικών καλλιτεχνικών (και όχι μόνο) ημερών του φετινού Μαρτίου.
Το “αυτοδίκαιο” μιας διεκδίκησης πρέπει να συναντιέται με το “αυτονόητο” της μεγαλύτερης δυνατής ανταπόκρισης στο κάλεσμα συμμετοχής: αυτή η σύζευξη (αυτοδίκαιου – αυτονόητου) είναι ο πυρήνας της αληθώς δημοκρατικής “στάσης και πράξης” ενάντια στην φασιστική απειλή. Όπως προαναφέραμε το “αυτοδίκαιο” δεν γίνεται και δεν είναι πειστικό, δεν συναντιέται με το αληθές δημοκρατικό “αυτονόητο”, όταν εξαντλείται στην από του όποιου βήματος ή άμβωνος κουραστικά επαναλαμβανόμενη διαπίστωση/διατύπωσή του. Είναι διαρκώς διεκδικούμενη στάση και πράξη ζωής: αυτή και η ουσία (όρος ύπαρξης) της αληθούς δημοκρατίας. Την οποία (στάση και πράξη) οι απευθύνοντες το κάλεσμα συμμετοχής στο δεκαήμερο αντιφασιστικό φεστιβάλ παραστατικών τεχνών έχουν ήδη εδώ και κάμποσα χρόνια παραδειγματικά αναδείξει
Λίγα λόγια για το “παράδειγμα του ΕΜΠΡΟΣ”:
Το ιστορικό κτίριο της οδού Ρήγα Παλαμήδη 2, στην περιοχή του Ψυρρή με την εμβληματική επιγραφή «Εμπρός», κατασκευάστηκε το 1933, και στέγασε το τυπογραφείο της ιστορικής εφημερίδας «Εμπρός» ως το 1985. Το 1988 η Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου το μίσθωσε στον ηθοποιό και σκηνοθέτη Τάσο Μπαντή, ο οποίος στέγασε παραστάσεις του θεατρικού οργανισμού «Μορφές» και στη συνέχεια της Εταιρείας Θεάτρου «Εμπρός» ενώ το 1989 χαρακτηρίστηκε από το υπουργείο Πολιτισμού τον Ιούλιο του 1989 ιστορικό διατηρητέο μνημείο.
Μετά το θάνατο του Τάσου Μπαντή το 2007 το κτίριο σταμάτησε να χρησιμοποιείται και εγκαταλείφθηκε. Το υπουργείο Πολιτισμού, επί υπουργίας Παύλου Γερουλάνου, είχε διερευνήσει τη δυνατότητα να παραχωρηθεί ο χώρος σε θεατρικές ομάδες για παραστάσεις ωστόσο η πρωτοβουλία αυτή ποτέ δεν ολοκληρώθηκε. Ο χώρος παρέμεινε κλειστός και αδρανής για 5 σχεδόν χρόνια ώσπου μια αποφασισμένη ομάδα – πρωτοβουλία καλλιτεχνών (Κίνηση Μαβίλη) έσπευσε να τον “απελευθερώσει”. Η ειρηνική “Κατάληψη του ΕΜΠΡΟΣ”, από το 2011 και μετά μετέτρεψε έναν χώρο εγκλωβισμένο από την κυρίαρχη δημόσια λογική της αδράνειας και απάθειας σε έναν πολυδύναμο χώρο σύγχρονης καλλιτεχνικής έκφρασης και προβληματισμών. Σε έναν εξ’ ορισμού (αυτοδίκαια και αυτονόητα) αντιφασιστικό χώρο.
*Το αυτοδίκαιο κάλεσμα για συμμετοχή στο Αντιφασιστικό Φεστιβάλ Παραστατικών Τεχνών που διεκδικεί ως “αυτονόητη” την μεγαλύτερη δυνατή ανταπόκριση έχει ως εξής:
“Καλούμε σε δράση και συμμετοχή στο δεκαήμερο Αντιφασιστικό Φεστιβάλ Παραστατικών Τεχνών, που θα διοργανωθεί από τις 13 έως 23 Μαρτίου 2014 στο Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο Εμπρός και στον ανοιχτό δημόσιο χώρο της Αθήνας.
Το αντιφασιστικό φεστιβάλ παραστατικών τεχνών οργανώνεται από μια πρωτοβουλία καλλιτεχνών που βρεθήκαμε ορμώμενοι από την επιθυμία μας να δράσουμε ενάντια στον βίαιο εκφασισμό της κοινωνίας. Η ανάπτυξη φασιστικών και νεοναζιστικών μορφωμάτων, οι επιθέσεις σε μετανάστες, ΛΟΑΤ, κόσμο του κινήματος αλλά και της τέχνης, ο ρατσισμός των θεσμών, η γενικότερη έλλειψη σεβασμού στην ανθρώπινη ποικιλομορφία και η εκδήλωση μορφών βίας σ ολόκληρη την κοινωνία, ακόμα και μέσα στα σχολεία, μας ωθεί να πάρουμε συγκεκριμένες πρωτοβουλίες αντιμετώπισής τους.
Υπάρχουν σήμερα πολλές ομάδες και θεάματα που διεκδικούν με τη δουλειά τους μια κοινωνική συμμετοχή και ένα πεδίο πολιτικού διαλόγου. Στοχεύουμε στο να δημιουργηθεί μια πλατφόρμα συντονισμού και δράσης ανθρώπων των παραστατικών τεχνών που θα μπορεί να ενεργοποιήσει μια συλλογική αντιφασιστική συζήτηση αλλά και συνείδηση στον χώρο μας.
Σαν πρώτο βήμα, με αφορμή την Παγκόσμια ημέρα κατά του φασισμού και του ρατσισμού (Σάββατο 22/3) αλλά και τον μήνα δράσης κατά του φασισμού, καλούμε στη διοργάνωση ενός μεγάλου αντιφασιστικού φεστιβάλ στο Θέατρο Εμπρός και απευθυνόμαστε σε κάθε άνθρωπο ή ομάδες που βιώνουν τον ρατσισμό, σε κάθε ελεύθερα σκεπτόμενο άνθρωπο της τέχνης, θεατρικές ομάδες, καλλιτεχνικές συλλογικότητες, κοινότητες μεταναστών και προσφύγων με τα σχολεία και τις δημιουργικές τους ομάδες, εκπολιτιστικούς συλλόγους, μαζικούς κοινωνικούς φορείς, εργατικά συνδικάτα, αντιφασιστικές και αντιρατσιστικές κινήσεις, οργανώσεις και πρωτοβουλίες να συμμετάσχουν και να μας στηρίξουν.
Καλούμε κάθε άνθρωπο ανεξαρτήτως θρησκείας, εθνικότητας, χρώματος, φύλου ή σεξουαλικού προσανατολισμού, ανάπηρο ή μη να συσπειρωθεί ενάντια στους φασίστες και την τρομοκρατία τους. Πρέπει να υπερασπιστούμε τον πλούτο της πολυπολιτισμικής κοινωνίας. Να κάνουμε τις γειτονιές μας, τους χώρους πολιτισμού και τις πόλεις μας γέφυρες φιλίας, αλληλεγγύης και αντίστασης μακριά από τις λογικές του διχασμού.
Το φεστιβάλ θα περιλαμβάνει θεατρικές παραστάσεις και εργαστήρια για παιδιά κι ενήλικες, χορό, συναυλίες, performances, προβολές, δρώμενα και οργανωμένες συζητήσεις.
Ο φασισμός δεν ξέρει να χορεύει, δεν έχει χρώματα και δεν τραγουδάει. Ο φασισμός δεν είναι εγγενές στοιχείο του ανθρώπου αλλά γεννάται κάτω από συγκεκριμένες κοινωνικές συνθήκες και για συγκεκριμένους σκοπούς. Οι λέξεις, οι νότες, ο χορός και τα χρώματα είναι τα δικά μας όπλα. Ας τα ενώσουμε ενάντια στον φόβο και την απάθεια.. Ας τα ενώσουμε στο όραμά μας ενάντια στη βαρβαρότητα και τον φασισμό.”
Επιμύθιο : Οι όποιες κραυγαλέες αδυναμίες, ανεπάρκειες, στρεβλώσεις, αστοχίες και αδιέξοδα του κυρίαρχου τρόπου πολιτικής που “παραστατικά” αποκαλύπτονται (και θα συνεχίσουν να αποκαλύπτονται) στην περίοδο της κρίσης, μπορούν και πρέπει (αυτοδίκαια και αυτονόητα) να μετατρέπονται σε δυνατότητα για … βήματα ΕΜΠΡΟΣ. Αν η Πολιτική (πρέπει να) είναι η τέχνη του εφικτού, η Τέχνη (μπορεί να) είναι η πολιτική του ανέφικτου.
Πηγή: egomiocy.blogspot.gr
Το ιστορικό κτίριο της οδού Ρήγα Παλαμήδη 2, στην περιοχή του Ψυρρή με την εμβληματική επιγραφή «Εμπρός», κατασκευάστηκε το 1933, και στέγασε το τυπογραφείο της ιστορικής εφημερίδας «Εμπρός» ως το 1985. Το 1988 η Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου το μίσθωσε στον ηθοποιό και σκηνοθέτη Τάσο Μπαντή, ο οποίος στέγασε παραστάσεις του θεατρικού οργανισμού «Μορφές» και στη συνέχεια της Εταιρείας Θεάτρου «Εμπρός» ενώ το 1989 χαρακτηρίστηκε από το υπουργείο Πολιτισμού τον Ιούλιο του 1989 ιστορικό διατηρητέο μνημείο.
Μετά το θάνατο του Τάσου Μπαντή το 2007 το κτίριο σταμάτησε να χρησιμοποιείται και εγκαταλείφθηκε. Το υπουργείο Πολιτισμού, επί υπουργίας Παύλου Γερουλάνου, είχε διερευνήσει τη δυνατότητα να παραχωρηθεί ο χώρος σε θεατρικές ομάδες για παραστάσεις ωστόσο η πρωτοβουλία αυτή ποτέ δεν ολοκληρώθηκε. Ο χώρος παρέμεινε κλειστός και αδρανής για 5 σχεδόν χρόνια ώσπου μια αποφασισμένη ομάδα – πρωτοβουλία καλλιτεχνών (Κίνηση Μαβίλη) έσπευσε να τον “απελευθερώσει”. Η ειρηνική “Κατάληψη του ΕΜΠΡΟΣ”, από το 2011 και μετά μετέτρεψε έναν χώρο εγκλωβισμένο από την κυρίαρχη δημόσια λογική της αδράνειας και απάθειας σε έναν πολυδύναμο χώρο σύγχρονης καλλιτεχνικής έκφρασης και προβληματισμών. Σε έναν εξ’ ορισμού (αυτοδίκαια και αυτονόητα) αντιφασιστικό χώρο.
*Το αυτοδίκαιο κάλεσμα για συμμετοχή στο Αντιφασιστικό Φεστιβάλ Παραστατικών Τεχνών που διεκδικεί ως “αυτονόητη” την μεγαλύτερη δυνατή ανταπόκριση έχει ως εξής:
Το αντιφασιστικό φεστιβάλ παραστατικών τεχνών οργανώνεται από μια πρωτοβουλία καλλιτεχνών που βρεθήκαμε ορμώμενοι από την επιθυμία μας να δράσουμε ενάντια στον βίαιο εκφασισμό της κοινωνίας. Η ανάπτυξη φασιστικών και νεοναζιστικών μορφωμάτων, οι επιθέσεις σε μετανάστες, ΛΟΑΤ, κόσμο του κινήματος αλλά και της τέχνης, ο ρατσισμός των θεσμών, η γενικότερη έλλειψη σεβασμού στην ανθρώπινη ποικιλομορφία και η εκδήλωση μορφών βίας σ ολόκληρη την κοινωνία, ακόμα και μέσα στα σχολεία, μας ωθεί να πάρουμε συγκεκριμένες πρωτοβουλίες αντιμετώπισής τους.
Υπάρχουν σήμερα πολλές ομάδες και θεάματα που διεκδικούν με τη δουλειά τους μια κοινωνική συμμετοχή και ένα πεδίο πολιτικού διαλόγου. Στοχεύουμε στο να δημιουργηθεί μια πλατφόρμα συντονισμού και δράσης ανθρώπων των παραστατικών τεχνών που θα μπορεί να ενεργοποιήσει μια συλλογική αντιφασιστική συζήτηση αλλά και συνείδηση στον χώρο μας.
Σαν πρώτο βήμα, με αφορμή την Παγκόσμια ημέρα κατά του φασισμού και του ρατσισμού (Σάββατο 22/3) αλλά και τον μήνα δράσης κατά του φασισμού, καλούμε στη διοργάνωση ενός μεγάλου αντιφασιστικού φεστιβάλ στο Θέατρο Εμπρός και απευθυνόμαστε σε κάθε άνθρωπο ή ομάδες που βιώνουν τον ρατσισμό, σε κάθε ελεύθερα σκεπτόμενο άνθρωπο της τέχνης, θεατρικές ομάδες, καλλιτεχνικές συλλογικότητες, κοινότητες μεταναστών και προσφύγων με τα σχολεία και τις δημιουργικές τους ομάδες, εκπολιτιστικούς συλλόγους, μαζικούς κοινωνικούς φορείς, εργατικά συνδικάτα, αντιφασιστικές και αντιρατσιστικές κινήσεις, οργανώσεις και πρωτοβουλίες να συμμετάσχουν και να μας στηρίξουν.
Καλούμε κάθε άνθρωπο ανεξαρτήτως θρησκείας, εθνικότητας, χρώματος, φύλου ή σεξουαλικού προσανατολισμού, ανάπηρο ή μη να συσπειρωθεί ενάντια στους φασίστες και την τρομοκρατία τους. Πρέπει να υπερασπιστούμε τον πλούτο της πολυπολιτισμικής κοινωνίας. Να κάνουμε τις γειτονιές μας, τους χώρους πολιτισμού και τις πόλεις μας γέφυρες φιλίας, αλληλεγγύης και αντίστασης μακριά από τις λογικές του διχασμού.
Ο φασισμός δεν ξέρει να χορεύει, δεν έχει χρώματα και δεν τραγουδάει. Ο φασισμός δεν είναι εγγενές στοιχείο του ανθρώπου αλλά γεννάται κάτω από συγκεκριμένες κοινωνικές συνθήκες και για συγκεκριμένους σκοπούς. Οι λέξεις, οι νότες, ο χορός και τα χρώματα είναι τα δικά μας όπλα. Ας τα ενώσουμε ενάντια στον φόβο και την απάθεια.. Ας τα ενώσουμε στο όραμά μας ενάντια στη βαρβαρότητα και τον φασισμό.”
Επιμύθιο : Οι όποιες κραυγαλέες αδυναμίες, ανεπάρκειες, στρεβλώσεις, αστοχίες και αδιέξοδα του κυρίαρχου τρόπου πολιτικής που “παραστατικά” αποκαλύπτονται (και θα συνεχίσουν να αποκαλύπτονται) στην περίοδο της κρίσης, μπορούν και πρέπει (αυτοδίκαια και αυτονόητα) να μετατρέπονται σε δυνατότητα για … βήματα ΕΜΠΡΟΣ. Αν η Πολιτική (πρέπει να) είναι η τέχνη του εφικτού, η Τέχνη (μπορεί να) είναι η πολιτική του ανέφικτου.
Πηγή: egomiocy.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου