- Η μετατροπή της δυτικής τάφρου σε χώρο στάθμευσης, έστω και περιοδικά, συμβάλλει στην «ανάδειξη» του μνημείου;
- Γιατί επιχειρείται η ταύτιση της «ανάδειξης» των τειχών με την κατά βούληση χρήση– αξιοποίηση τους-από τους «επίσημους» διαχειριστές τους;
- Και αν αυτό γίνεται για χρόνια στη ανατολική τάφρο, μήπως θα έπρεπε να αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγήν;
- Η μη χρήση ή « μη αξιοποίηση» –ενίοτε ως πάρκινγκ- γιατί ερμηνεύεται ως παραμέληση;
- Ως «ελεύθερος χώρος» χωρίς αυτοκίνητα και τραπεζοκαθίσματα δεν εντάσσει ποιοτικά το μνημείο στην καθημερινότητα των μόνιμων κατοίκων και των επισκεπτών;
- Μήπως πρόκειται για τεκμήριο συναλλαγής τοπικών ιθυνόντων με επιχειρηματίες της παλιά πόλης και «αγανακτισμένους» οδηγούς, κατοίκους ή επισκέπτες, που παρκάροντας βεβηλώνουν το μνημείο και συνηγορούν στην πολιτισμική - αισθητική παρακμή του;
- Που συναντάται η ατομική και συλλογική ευθύνη με τον πολιτισμό ;
Βερυκάκη Ευστρατία
agonaskritis.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου